4 Эстер әйтте: – Әгәр хуҗам мәгъкуль күрсә, бүген мин аны Һәмән белән бергә үзем әзерләгән мәҗлескә чакырмакчы идем, – диде.
Исхак әйтте: – Кая, китер, углымның ау итеннән пешергән ризыгын ашыйм да, җаным теләгән мөбарәк фатихамны ишетерсең, – диде. Ягъкуб аның алдына ризыкны китереп куйды, Исхак ашады; Ягъкуб шәраб китерде, Исхак шәрабны дә эчте.
«Безнең арттан колың Ягъкуб та килә», – дип әйтегез, диде. «Алдан бүләкләр җибәреп, Эсауның күңелендә миһербанлык уятырмын, үзе белән очрашкач, ул мине, бәлки, кабул итәр», – дип уйлады Ягъкуб.
Нәкъ шул ук вакытта Вәшти мәликә Ахашверош патша сараенда хатыннар өчен мәҗлес үткәрде.
Патша әмерен үтәргә ашыгып, чапкыннар юлга чыктылар. Башкала Шушанда әмерне игълан иткәннән соң, шәһәр халкы аптырап калды. Ә патша белән Һәмән шәраб эчәргә утырдылар.
Патша әйтте: – Нәрсә булды, Эстер мәликә, нинди үтенечең бар? – диде. – Мин сиңа патшалыгымның яртысын бирергә дә әзермен.
Патша: – Эстер чакырган мәҗлескә бару өчен, тиз арада Һәмәнне эзләп табыгыз, – дип боерык бирде. Ахашверош патша белән Һәмән, шулай итеп, Эстер әзерләгән табынга килделәр.
әгәр мин хуҗам күз алдында илтифат казанган булсам, әгәр хуҗам минем теләгемне һәм үтенечемне канәгатьләндерүне мәгъкуль күрсә, хуҗамның иртәгә дә Һәмән белән бергә мин әзерләячәк мәҗлескә килүен сорар идем. Шунда хуҗам алдында гозеремне дә әйтермен, – диде.
Тагын кем бар безнең Раббы Аллабыз кебек?! Аның тәхете биектә, шуннан Ул күктәге һәм җирдәге бар нәрсәне күзәтеп тора.
Эчендәге ачуын ахмак кеше капылт тышка чыгарыр, ә зирәк кеше ачуын тыеп торыр.
Имандашлар, балаларча уйламагыз. Яманлыкка карата – сабыйлар кебек гаепсез, ә акылыгыз белән балигъ кешеләр сыман булыгыз.