13 Әмма бу мине һич тә канәгатьләндерми; минем өчен иң ачу китергәне – яһүди Мәрдәкәйнең патша сарае капкасы төбендә утыруын күрүдер, – диде.
Һәмән ул көнне мәҗлестән шат һәм көр күңел белән чыкты. Әмма сарай капкасы төбендә, ихтирам күрсәтеп аягүрә торып басмаган, аның каршында калтырап калмаган Мәрдәкәйне күргәч, Һәмәннең ачуы кузгалды.
Яман кешенең тормышы газап эчендә узар – җәберләүчегә бирелгән гомер еллары санаулы.
Син ачудан өзгәләнәсең – синең хакка әллә җир йөзе бушап калсын да, кыяташлар үз урыныннан кузгалсынмы?
Шеш-кутырларымнан куркып, дусларым качты, күршеләр дә яныма килмәстәй булды.
Мин кояш астында эшләнгән эшләрнең барысын да күрдем һәм аларның бөтенесе дә фани һәм бушка җил куу икәнлегенә төшендем.
– Барысы да фани, – дигән Вәгазьче, – барысы да фани дөнья мәшәкате генә!