2 Патша капкасы төбендә булган барлык сарай әһелләре, Һәмән алдында чүгеп, йөзләре белән җиргә кадәр иелделәр, чөнки патшаның әмере шундый иде. Әмма Мәрдәкәй чүкмәде дә, башын да җиргә кадәр имәде.
Аны үзенең икенче дәрәҗә арбасына утыртырга кушты. Юлда барганда, Йосыфны «Юл бирегез!» дигән сүзләр белән каршылап һәм озатып калырга тиешләр иде. Шул рәвешчә, фиргавен Йосыфны бөтен Мисыр җирләре өстеннән идарәче итеп куйды.
Кызларны икенче тапкыр җыйнаган вакытта, Мәрдәкәй Патша капкасы төбендә утыра иде.
Мәрдәкәй Патша капкасы төбендә утырган көннәрдә патшаның ике хәрәм агасы – күңелләрендә ачу саклаган ишек сакчылары Бигтән белән Тереш – Ахашверош патшага кул салырга ният иттеләр.
Шушан башкаласында Мәрдәкәй исемле бер яһүди бар иде. Беньямин ыругындагы Кыйш тудырган Шимгый углы Яһирдан туган иде ул.
Бу хәлдән соң Ахашверош патша Агаг нәселеннән Һамдата углы Һәмәнне югары күтәрде, аның урынын үз хезмәтендәге барлык түрәләрнекеннән югарырак куйды.
Патша капкасы төбендәгеләр Мәрдәкәйдән: – Ни өчен син патша әмерен үтәмисең? – дип сорадылар.
Мәрдәкәй аның алдында тез чүкмәгәнне һәм баш имәгәнне күргәч, Һәмәннең бик нык ачуы чыкты.
Һәмән ул көнне мәҗлестән шат һәм көр күңел белән чыкты. Әмма сарай капкасы төбендә, ихтирам күрсәтеп аягүрә торып басмаган, аның каршында калтырап калмаган Мәрдәкәйне күргәч, Һәмәннең ачуы кузгалды.
Чит илаһларга табынучыларның кайгылары артсын; мин катнашмыйм аларның канлы корбан китерүендә, авызыма алмыйм илаһларының хәтта исемен дә.
Шуннан соң Раббы Мусага әйтте: – Кешеләр хәтерендә саклансын өчен, бу сугыш турында язып калдыр, һәм «Амалыкыйларның исемен Мин дөнья йөзеннән юк итәрмен» дигән сүзләремне Ешуага җиткер.
һәм әйтте: – Куллар Раббы тәхетенә таба сузылган иде. Раббы амалыкыйларның киләчәк буыннары белән һаман сугышып торачак.
Даниилның гозере буенча, патша Бабил илендәге эшләр белән идарә итәргә Шадрах, Мешах һәм Әбеднәгүне куйды, Даниил үзе исә патша сараенда торып калды.
Раббы Аллагыз биләмә итеп сезгә бирәсе җиргә килеп, Раббы Аллагыз тирә-юньдәге дошманнарыгыздан сезгә тынычлык биргәч, амалыкыйларның исемен дөнья йөзеннән юкка чыгарыгыз. Онытмагыз моны!
Хәзер син бар да амалыкыйлар җирен тар-мар китер, андагы бар нәрсәне тәмам кырып бетер, берсен-бер аяма: ир-атын вә хатын-кызын да, бала-чагасын вә күкрәк сабыен да, шулай ук үгез вә сарыкларын, дөя вә ишәкләрен дә үтереп ташла!»