18 Эстер хөрмәтенә Ахашверош барлык түрәләр һәм үз хезмәтендәге кешеләр өчен зур мәҗлес оештырды, өлкәләрдә бәйрәм ясаттырды һәм патшаларча юмартлык белән бүләкләр өләште.
Лабан, бөтен төбәк халкын җыеп, туй ясады.
Левиләр дә: – Бу – изге көн, кайгырмагыз! – дип, халыкны тынычландырырга тырышты.
Эчемлекләр төрледән-төрле алтын савытларга салып бирелде; юмарт патшаның шәрабы мул иде.
Чөнки бу көннәрдә яһүдиләр дошманнарыннан арынган, кайгылары – шатлыкка, моң-зарлары бәйрәмгә әйләнгән иде. Мәрдәкәй: «Бу көннәрдә бер-берегезгә күчтәнәчләр җибәреп, ярлыларга бүләкләр өләшеп, шатланышып-куанышып, мәҗлесләр җыегыз», – дип язган иде.
И Сион кызлары! Килегез дә карагыз таҗ кигән Сөләйман патшага: никахында – иң бәхетле көнендә – әнисе кидерде аңа бу таҗны!
Килдем мин үз бакчама, сеңлем-кәләшем, мирра белән хуш исле үләннәр җыйдым, кәрәзле балдан авыз иттем, сөтемне дә, шәрабымны да эчтем. И дусларым, ашагыз! Эчегез, гашыйклар, туйганчы эчегез!
– Күкләр Патшалыгы нәрсәгә охшаган? Күз алдыгызга китерегез: патша углы өчен туй мәҗлесе үткәргән.
Үзенең туган көне уңаеннан Һируд дәрәҗәле түрәләрне, гаскәр башлыкларын һәм Гәлиләя өлкәннәрен аш мәҗлесенә чакыргач, Һирудиягә җай чыкты.
– Берәү сине никах мәҗлесенә чакырса, түр башына утырма, чөнки сиңа караганда хөрмәтлерәк берәүнең чакырылган булуы мөмкин.
Җирдә яшәүчеләр аларның үлеменә шатланып күңел ачар, бер-берләренә бүләкләр җибәрерләр, чөнки бу ике пәйгамбәр җирдә яшәүчеләрне күп газаплаганнар иде.
Фәрештә миңа: «Язып куй: Бәрәннең туй мәҗлесенә чакырылганнар бәхетле», – диде. Аннары дәвам итте: «Болар – Аллаһының хак сүзләре».
Хезмәтчеләреңнән сорашып бел, алар моны раслар. Син дә минем егетләремә якты чыраеңны күрсәт, чөнки без синең катыңа хәерле сәгатьтә килдек. Колларыңа һәм Давыт углыңа булдыра алганча хәзинәңдә барыннан өлеш чыгарсаң иде».