8 – Без синең колларың! – диде алар Ешуага. Ул исә: – Кемнәр сез һәм кайлардан килүегез? – дип сорады.
Шуннан соң патша сарае өчен җаваплы кеше, шәһәр башлыгы, өлкәннәр һәм тәрбиячеләр: – Без – синең хезмәтчеләрең, нәрсә әйтсәң, шуны эшләрбез. Без берәүне дә патша итеп билгеләмибез; үзең ничек телисең, шулай эшлә, – дип, Еһүгә йомышчыларын җибәрделәр.
Әгәр шәһәр, сезнең тәкъдимне кабул итеп, капкаларын ачса, бу шәһәрдәге бар халык сезгә хезмәт итәргә мәҗбүр булыр.
Гибгон халкы: – Колларыңны бәладә калдырма! Тизрәк ярдәмгә кил, безне коткар! Тау якларында яшәүче амори патшаларының бөтенесе берләшеп безгә һөҗүм итте, – дип, Гилгәл станына Ешуага хәбәр юллады.
Илебез өлкәннәре, халкыбыз, бу хакта ишетеп, безгә мондый бурыч йөкләде: «Юлда ашарга ризык алыгыз да, барып, шул халык белән очрашыгыз һәм аларга: „Без – сезнең колларыгыз, безнең белән килешү төзегез“, – дип әйтегез».
– Шуның өчен сез каргалган халык булырсыз! Сез гомер бакый кол булып калырсыз һәм Раббым йорты өчен утын кисәрсез, су ташырсыз!
Хәзер язмышыбыз синең кулда: үзең ничек кирәк дип тапсаң, шуны эшлә.
Әмма Ешуаның фәрманы буенча, хиввиләр шул көннән башлап бөтен Исраил халкы һәм Раббы сайлаган һәр урында куелган Раббы мәзбәхе өчен утын кисәргә, су ташырга тиеш булдылар; бу эшне алар әле дә башкара.