26 Гай шәһәрендә яшәүчеләрнең һәммәсе кырылып беткәнче, Ешуаның сөңге тоткан кулы алга сузылган килеш кала бирде.
Шул рәвешле, бу сугышта Ешуа җиңде – амалыкыйларның барысын да кылычтан уздырды.
Шул чагында без аның бөтен шәһәрләрен яулап алдык һәм бу шәһәрләрнең бар халкын тәмам юк иттек: ирләрне дә, хатын-кызларны да, балаларны да – берсен дә исән калдырмадык.
Шунда Раббы Ешуага: – Кулыңдагы сөңгеңне Гайга таба суз! Мин аны синең кулга тапшырам! – диде. Ешуа үзенең сөңгесен Гайга таба сузуга,
Гибгон халкы исә, Ешуаның Әрихә һәм Гай шәһәре белән ниләр кылганын ишетеп,