18 Шунда Раббы Ешуага: – Кулыңдагы сөңгеңне Гайга таба суз! Мин аны синең кулга тапшырам! – диде. Ешуа үзенең сөңгесен Гайга таба сузуга,
Чөнки ул Аллаһыга кул күтәрде, Кодрәт иясенә каршы баш калкытты,
Сыртындагы җайдакның садагында уклар чыңгылдый, сөңгесе һәм кыска саплы сөңгесе елтырый.
Син исә юл таягыңны күтәр һәм кулыңны диңгез өстенә суз, шулчак сулар икегә аерылыр да, халык, коры җирдән баргандай, диңгезне кичәр.
Раббы Мусага әйтте: – Фиргавен янына бар һәм аңа, Раббы болай дип әйтә, диген: «Халкымны Миңа табынырга җибәр.
Раббы янә Мусага әйтте: – Һарунга әйт, юл таягы тоткан кулын елгалар, арыклар, күлләр өстенә сузып, Мисыр өстенә бакалар җибәрсен.
Бабил патшасының кулын ныгытам, фиргавеннең кулы исә көчсезләнәчәк. Бабил патшасының кулына Мин кылыч салып, Мисыр җиренә ул яу белән килгәч, Минем Раббы икәнемне белерләр.
Гайда да, Бәйт-Элдә дә бер ир заты калмады – бөтенесе исраилиләрне куарга ташланды; исраилиләрне эзәрлекләп китеп, шәһәрләре ачык калды.
яшеренеп утырган сугышчылар сикереп тордылар да шәһәргә омтылдылар һәм, Гайны яулап алып, аңа ут төрттеләр.
Гай шәһәрендә яшәүчеләрнең һәммәсе кырылып беткәнче, Ешуаның сөңге тоткан кулы алга сузылган килеш кала бирде.
яшеренгән җирегездән чыгып, сез шәһәрне яулап алырсыз – Раббы Аллагыз аны сезнең кулга тапшыра.
Пелешти Галиат та, алга чыгып, акрынлап Давытка таба якынлаша башлады, аның алдыннан корал йөртүчесе атлады.
Давыт исә аңа: – Син миңа каршы кылыч тотып, сөңге, кыска саплы сөңге белән коралланып киләсең, мин исә сиңа каршы син мәсхәрәләгән Исраил сугышчыларының Алласы, Күкләр Хуҗасы Раббы хакына киләм.