17 Гайда да, Бәйт-Элдә дә бер ир заты калмады – бөтенесе исраилиләрне куарга ташланды; исраилиләрне эзәрлекләп китеп, шәһәрләре ачык калды.
Йомры башларның хәйләсен Ул үзләренә каршы кулланыр, һәм мәкерлеләрнең ниятләре юкка чыгар.
Әмма Хишбун патшасы Сихон безгә үз җире аша үтәргә рөхсәт итмәде, чөнки Раббы Аллагыз, аны усалландырып, йөрәген киреләндерде – аны сезнең кулга тапшырыр өчен, шулай эшләде Раббы. Һәм моның шулай икәнлеген бүген сез үзегез дә күреп торасыз.
Раббы Мусага кушканча, исраилиләр белән көрәштә әлеге халыклар аяусыз рәвештә тәмам кырылып бетсеннәр өчен, бу халыкларны исраилиләргә каршы сугышырга Раббы Үзе котыртты.
Гай сугышчылары, шәһәрнең бар халкын чакырып, исраилиләр артыннан куа киттеләр һәм, Ешуаны эзәрлекләп бара торгач, шәһәрдән шактый ерагайдылар.
Шунда Раббы Ешуага: – Кулыңдагы сөңгеңне Гайга таба суз! Мин аны синең кулга тапшырам! – диде. Ешуа үзенең сөңгесен Гайга таба сузуга,
Ешуа үзенең бөтен гаскәрен Гайга каршы яуга күтәрде. Сугышчылар арасыннан ул утыз мең иң батыр яугирне сайлап алды да, төн җитүгә аларны сугышка озатып, болай диде:
Беньямин гаскәре исә һөҗүмгә күчте һәм сугыш барышында үзенең шәһәреннән ерагайды. Алар, алдагы көннәрдәге сыман, исраилиләрне кырырга, Бәйт-Эл белән Гибганы тоташтыручы юл буйлап аларны куарга тотындылар; әлеге бәрелештә юл өстендә һәм кырларда утызга якын исраили ятып калды.