23 Аннары исраилиләр, шәһәргә ут төртеп, анда булган бар нәрсәне яндырып бетерделәр; бары тик көмеш белән алтынны, бакыр вә тимердән коелган әйберләрне генә Раббы йортының хәзинә саклагычына куйдылар.
Синнән Мин бөек халык тудырачакмын, сине мөбарәк кылачакмын, исемеңне шөһрәтле итәчәкмен; син фатиха-бәрәкәт иясе булачаксың.
Бәлки, бу шәһәрдә илле тәкъва кеше бардыр. Шул илле тәкъвага мәрхәмәт күрсәтмичә, алар яшәгән җирне юк итәрсеңмени?
Шулай булды ки, бөтен бу тирә шәһәрләрен юк итәргә җыенганда, Аллаһы Ибраһимны хәтерендә тотты һәм һәлак ителәсе шәһәрдә яшәгән Лутны һәлакәт мәйданыннан читкә чыгарды.
Шуннан Муса әйтте: – Арагызда кеше үтергән яисә мәеткә орынган затлар булса, җиде көн дәвамында станга аяк басмасыннар. Сез үзегез вә әсирләрегез өченче һәм җиденче көндә пакьләнергә тиеш.
һәм аларга: – Сез, әлбәттә, беләсез: дини кануныбыз буенча яһүдигә башка халык кешеләре белән аралашырга, алар янына кунакка йөрергә рөхсәт ителми. Әмма Аллаһы миңа һичкемне дә шакшы яки хәрәм дип исәпләмәскә кирәклеген күрсәтте.
болай диде: «Курыкма, Паул! Син кайсар алдында булырга тиешсең һәм Аллаһы синең белән булган кешеләрнең барысына да тормыш бүләк итә».
Ник миңа иман итүчеләрдән читтә булганнарны хөкем итәргә? Арагыздагыларны хөкем итәргә тиеш түгелмени сез?
Ул чакта сез Мәсихсез, Исраил җәмгыятеннән читтә, Аллаһы Үз халкына биргән вәгъдәгә нигезләнгән килешүләрдән ерак, бу дөньяда өметсез һәм Аллаһысыз идегез.
Иман аркылы бозык хатын Рәхәб, Исраил шымчыларын дус дип кабул иткәнгә күрә, Аллаһыны тыңламаучылар белән бергә үлмичә котылып калган.
Әле күрергә мөмкин булмаган нәрсәләр турында Аллаһыдан кисәтү алган Нух, иман аркасында Аңа буйсынып, гаиләсен коткару өчен, көймә төзегән. Аның иманы дөньяны хөкем иткән, һәм ул иман белән килә торган хаклык варисы булган.
– Сезне эзәрлекләп килүчеләргә юлыкмас өчен, таулар ягына таба барыгыз. Өч көн шунда яшеренеп торыгыз да, алар әйләнеп кайткач, юлыгызны дәвам итәрсез, – дип кисәтте аларны хатын.
Әлеге кеше шәһәргә кайдан керергә икәнен күрсәтте, һәм Йосыф угыллары анда яшәүче халыкның һәммәсен кылычтан уздырдылар; теге адәмне исә бөтен нәсел-нәсәбе белән аяп калдылар.