1 Шуннан Раббы Ешуага болай диде: – Әрихәнең үзен, аның патшасын һәм гаярь сугышчыларын синең кулга тапшырам.
Хезмәтчеләренең бик нык мәсхәрә ителүен ишеткәч, Давыт «Сакалыгыз җиткәнче Әрихәдә калыгыз, шуннан соң гына өегезгә кайтырсыз» дигән боерыгын ирештерер өчен, алар каршына хәбәрчеләрен юллады.
Әмма берзаман Һошея, ярдәм сорап, Мисыр патшасы Со янына үзенең илчеләрен юллаганнан соң, Ашшур патшасына елның-елында түли торган ясагын җибәрми башлады; Ашшур патшасы, Һошеянең хыянәте турында белеп, аны сак астына алды һәм зинданга япты.
Шунда Ильяс аңа: – Элиша, биредә кал, чөнки Раббы мине Әрихәгә җибәрә, – диде. Тегесе исә: – Раббы да, син дә – шаһит: мин сине ялгызыңны калдырмам! – дип җавап кайтарды, һәм алар Әрихәгә юнәлделәр.
Бәхетледер Раббыдан курыккан һәм Аны хөрмәт иткән кеше, Аның хак юлында йөрүче!
Яноахтан соң Атарот һәм Нагарага таба төшә, аннары Әрихә янына – Үрдүнгә килеп җитә.
Беньямин ыругындагы нәселләргә биләмәгә түбәндәге шәһәрләр бирелде: Әрихә, Бәйт-Хөглә, Эмык-Кесис,
Нун углы Ешуа, әлеге җирләрне һәм бигрәк тә Әрихә шәһәрен күзәтеп-тикшереп кайтыр өчен, Ситтимнән яшертен генә үзенең ике шымчысын җибәрде. Ике егет, юлга кузгалып, Рәхәб исемле уйнашчы хатынның өенә килделәр һәм шунда төн кунарга калдылар.
– Раббының ул җирләрне безгә бирүе хактыр, чөнки анда яшәүче бар халыкның бездән коты алынып тора, – диде алар Ешуага.
Патша кешеләре Үрдүн елгасына бара торган юл буйлап кичүгә таба юнәлделәр; алар шәһәрдән чыгуга, капкаларны шундук бикләп алдылар.
Аңа җавап итеп, Раббы гаскәренең башлыгы: – Аяк киемеңне сал, чөнки син басып торган урын изгедер, – диде. Ешуа ул кушканча эшләде.
Алты көн дәвамында синең бар гаскәрең көн дә бер тапкыр шәһәр тирәли әйләнеп чыксын,