24 Җир йөзендә яшәүче бар халык Раббының көч-гайрәтен белсен һәм сез һәрдаим үзегезнең Раббы Аллагыздан куркып яшәсен өчен эшләде Ул моны.
Шул чагында алар, аталарыбызга Син биргән җирдә көн күреп, гомер бакый Синнән куркып яшәрләр.
шул чагында җирдә яшәүче бар халыклар Раббының Аллаһы икәнлеген һәм Аңардан башка аллалар булмавын аңлар иде.
Хәзер исә, Раббы Аллабыз, безне аның кулыннан коткара күр; шул чагында җирдәге барлык патшалыклар Раббының гына Аллаһы икәнен белерләр.
Аннары ул үзе һәм аны озата баручылар һәммәсе Аллаһы кешесе янына әйләнеп кайттылар; яубашы аның каршысына килеп басты һәм: – Хәзер миңа төгәл мәгълүмдер: Исраил Алласыннан кала бөтен җир йөзендә бүтән илаһ юктыр; инде хезмәтчеңнең бүләкләрен кабул итеп ал, – диде.
Байлык та, дан-хөрмәт тә Синнән килә, Син барысына Хуҗадыр; көч вә кодрәт Синең кулда, бөек вә куәтле итү дә Синең ихтыярда.
Шул чагында Мин Үзем үк сине мактармын, уң кулың сине коткара, диярмен!
Адәм угылларына күрсәткән мәрхәмәте, могҗизалары өчен рәхмәт укысын алар Раббыга!
Кайт, Раббы! Тагын күпме көтмәк кирәк? Колларыңа миһербанлы кулыңны суз.
Ачу-дәһшәтеңнән без шулай юкка чыгабыз, ярсуыңнан калтырап-тетрәнеп торабыз.
Исраилиләр, Раббының мисырлыларга каршы күрсәткән кодрәтенә шаһит булгач, Раббыдан куркып, Аны хөрмәт иттеләр, һәм Аңа да, Аның колы Мусага да ышандылар.
Барлык бу халыклар бик нык тәшвиштә булыр, әй Раббым! Синең халкың узып киткәнче, Син коткарган халык узганчы, алар, Синең кулыңның көчен тоеп, таштай катып калырлар.
Халыкка җавап итеп, Муса болай диде: – Курыкмагыз! Аллаһы сезне сынарга дип, һәм сез, Аны хөрмәт итеп, гөнаһ кылмасын дип килде.
Әмма син көч-кодрәтемне күрсен, һәм исемем бөтен җир йөзендә данга күмелсен өчен, Мин сине исән калдырам.
Раббы Үзенең изге кулының көчен барлык халыклар күз алдында күрсәтте – җирнең барлык читләрендә Аллабызның коткаруын күрәләр.
Мин алар белән мәңгелек килешү төзермен, алардан йөз чөермәм, игелек кылудан туктамам. Миннән читкә китмәсеннәр өчен, аларның йөрәгенә Миңа карата хөрмәт катыш курку салырмын.
Раббы сезне «Үз халкым» дип атаганны җир йөзендәге барлык халыклар белеп, сездән куркып торырлар.
Шул җирдә гомерегез озын булсын өчен, үзегез дә, балаларыгыз да, балаларыгызның балалары да, Раббы Аллагыздан куркып, Аны хөрмәтләгез, сезгә минем аша ирештергән барлык кагыйдәләрен вә әмерләрен гомерегез буе үтәгез.
Бүген сине Раббы минем кулга тапшыра; бүген мин, синең җаныңны кыеп, башыңны чабып төшерермен, Пелешет гаскәриләренең мәетләрен исә күк кошларына вә җир җанварларына бирермен. Исраил җирендә Аллаһының барлыгы бөтен дөньяга мәгълүм булыр.