19 Шул рәвешле, исраилиләр беренче айның унынчы көнендә, Үрдүнне кичеп, Әрихә шәһәреннән көнчыгышта, Гилгәлдә, чатырларын кордылар.
Раббы Ильясны өермәдә бөтереп күккә ашырырга ниятләгән чакта, Ильяс белән Элиша Гилгәл шәһәреннән чыгып килә иде.
«Бәйт-Элгә килеп, гөнаһларыгызны кыла бирегез, Гилгәлгә барып, җинаятьләрегезне ишәйтегез, иртәнге якта – корбан, өч көн үтүгә, гошерегезне китерегез!
Бәйт-Элгә йөрмәгез, Гилгәлгә дә юл тотмагыз, Беер-Шебага сәфәр кылмагыз, чөнки Гилгәл бөтенләе белән сөрген китәчәк, Бәйт-Элдән исә һичнәрсә калмаячак».
Әй халкым, Мәаб патшасы Бәлакның ни кылырга ниятләгәнен һәм Бигур углы Билгамның аңа нәрсә дип җавап биргәнен исеңә төшер. Шиттимнән Гилгәлгә ясаган сәяхәтеңне хәтереңә ал һәм Раббының сиңа күпме яхшылыклар кылганын күрерсең».
Исраилиләр Мисырдан чыгып киткәннең кырыгынчы елында, унберенче айның беренче көнендә Раббы кушканнарны Муса Исраил халкына ирештерде.
Бу таулар, белгәнегезчә, Үрдүн елгасының аръягында, Араба тигезлегендә яшәүче кәнганиләр җирендә урнашкан. Көнбатышка бара торган юл буенда, Гилгәл каршында, Мөре имәнлегеннән ерак түгел алар.
Шуннан соң Ешуа һәм барлык исраилиләр үзләренең Гилгәлдәге станнарына әйләнеп кайттылар.
Гибгон халкы: – Колларыңны бәладә калдырма! Тизрәк ярдәмгә кил, безне коткар! Тау якларында яшәүче амори патшаларының бөтенесе берләшеп безгә һөҗүм итте, – дип, Гилгәл станына Ешуага хәбәр юллады.
Шуннан ул Ахор үзәнлегеннән Дебиргә таба күтәрелә дә төньяк тарафка – тарлавыктан көньяктарак булган Адуммим үткеле каршындагы Гилгәл шәһәренә борыла һәм, Эн-Шемеш суы янына җитеп, Эн-Рогел чишмәсе буенда тәмамлана.
Сез, Үрдүнне кичеп, Әрихә каласы янына килеп туктагач, Әрихә халкы, амориләр, фәризиләр, кәнганиләр, хиттиләр, гиргәшиләр, хиввиләр вә явүсиләр сезгә каршы яуга күтәрелде, әмма Мин аларның һәммәсен сезнең кулга тапшырдым.
Раббының Килешү сандыгын күтәргән руханилар, Үрдүнне кичеп, коры җиргә аяк басуга, елганың сулары үз урынына кайтып төшә һәм әүвәлгечә ярларына сыешмыйча ага башлый.
Гилгәлдә тукталган исраилиләр айның ундүртенче көнендә кич белән Әрихә үзәнендә Котылу бәйрәмен уздырдылар.
Раббы Ешуага: – Бүген Мин сездән Мисырда салынган хурлык тамгасын алып ташладым! – диде. Шуңа күрә әлеге урын бүген дә Гилгәл дип атала.
Шушы кыяфәттә алар Ешуа янына, исраилиләрнең Гилгәлдәге станына килеп: – Без бик ерак җирләрдән килдек. Безнең белән килешү төзегез, – диделәр.
Гилгәлгә миннән элегрәк барып тор, Раббыга тулаем яндыру вә татулык корбаннары китерү өчен, мин синең яныңа шунда килермен. Мине җиде көн дәвамында көт, шуннан ары сиңа ни эшләргә икәнен килгәч әйтермен.
Әмма Шемуил аңа: – Синең кылычың күпме ананы баласыннан мәхрүм итте; шул хатын-кызлар кебек үк, синең анаң да углын җуйсын, – диде дә Агагны Гилгәлдә Раббы каршында кылычы белән чабып үтерде.