18 Раббы яныбыздан барлык халыкларны һәм шушы җирдә яшәүче амориләрне куып җибәрде. Шуңа күрә без дә Раббыга хезмәт итәчәкбез, чөнки Ул – безнең Аллабыз!
һәм син соңыннан балаларыңа, оныкларыңа Минем мисырлыларга кырыс мөгамәләдә булуымны һәм Минем тарафтан Мисырда күрсәтелгән могҗизаларны сөйли алсын өчен эшләдем. Сез Минем Раббы булуымны белерсез, – диде.
Раббы – минем көчем, җырым, Ул бит минем Коткаручым. Раббы – минем Аллам, мин Аны данлыйм! Раббы – ата-бабаларымның Алласы, мин Аны югары күтәреп мактыйм!
Мин сезгә Камышлы диңгездән алып Фырат елгасына кадәр булган җирне бирермен, бер яктан ул пелештиләр диңгезе, ә икенче яктан чүл белән чикләнер. Мин ул җирдә булган халыкларны сезнең карамакка тапшырырмын, һәм сез аларны үзегезнең күз алдыгыздан куып җибәрерсез.
Күп кавемнәр килеп: «Әйдәгез, Раббы тавына, Ягъкуб Алласы йортына меник! – дип әйтер. – Ул безгә Үзенең юлларын өйрәтер, һәм без шулардан йөрербез». Чөнки Канун – Сионнан, Раббы сүзе Иерусалимнән чыгачак.
Күкләр Хуҗасы Раббы болай дип әйтә: – Ул көннәрдә төрле телләрдә сөйләшүче халыклардан ун кеше, бер яһүдинең итәгенә ябышып: «Без синең белән барабыз! Чөнки Аллаһының синең яклы булуын ишеттек», – дияр.
Ата-бабаларыбыз ул чатырны үзләренең аталарыннан кабул итеп алганнар. Халыкларын Аллаһы куып чыгарган җирне алар Ешуа җитәкчелегендә яулап алганнар һәм чатырны шунда куйганнар. Чатыр Давыт патша көннәренә кадәр шул җирдә калган.
Ул – сезнең мактанычыгыз, үз күзләрегез белән күргән, сезнең өчен гаҗәеп вә дәһшәтле эшләр кылган Аллагыз.
Синең сыену урының – әзәли Аллаһыдыр; мәңгелек Затның куллары сине күтәреп йөртә. Ул күз алдыңнан дошманнарыңны куар һәм сиңа аларны юк итәргә кушар.
Раббы зур вә көчле халыкларны сезнең күз алдыгыздан куып җибәрде; һәм бүгенге көнгә кадәр һичкемнең сезгә каршы тора алганы юк!
Чөнки Раббы Аллабыз безне вә ата-бабаларыбызны Мисыр коллыгыннан коткарды; безнең күз алдыбызда төрле могҗизалар кылды; юл сәфәрендә һәм чит-ят халыклар җиреннән үткәндә, саклаучы-яклаучыбыз булды.
– Сез Раббыга хезмәт итә алмассыз, чөнки Ул – изге Аллаһы, көнчел Аллаһы! – диде Ешуа халыкка. – Сезнең җинаятегезне, гөнаһыгызны гафу итмәячәк Ул: