7 Патша кешеләре Үрдүн елгасына бара торган юл буйлап кичүгә таба юнәлделәр; алар шәһәрдән чыгуга, капкаларны шундук бикләп алдылар.
– Без килгәндә, зиндан ышанычлы бикләнгән, ишекләр янында сакчылар басып тора иде. Әмма, ишекләрне ачып, эчкә кергәч, беркемне дә тапмадык, – диделәр алар.
Кичке эңгер төшеп, шәһәр капкасын бикләр вакыт җиткәч, алар киттеләр. Кай тарафка юл тотканнары миңа мәгълүм түгел. Артларыннан куа чыксагыз, мөгаен, куып җитә алырсыз, – дип җавап кайтарды.
(Чынлыкта исә ул аларны түбәдәге җитен көлтәләре арасына кертеп яшергән иде.)
Егетләр йокларга ятканчы, Рәхәб, алар янына түбәгә менеп,
Гилыгадлылар, Үрдүн кичүләрен яулап алып, эфраимнәрнең чигенер юлларына каршы төштеләр. Качып баручы эфраимнәрдән кем дә булса: «Елга аръягына чыгарга рөхсәт итегез», – дип үтенә калса, гилыгадлылар аңардан: «Ә син Эфраим нәселеннән түгелме?» – дип сорый иделәр. Әгәр инде теге: «Юк!» – дисә,
– Тизрәк минем арттан! – диде Эхуд. – Раббы дошманыгыз Мәабны сезнең кулга тапшыра! Эхуд җитәкчелегендә таулардан төшкән исраилиләр Үрдүн кичүен кулга төшерделәр, һәм юллары киселгән мәабиләрнең берсе дә елга аръягына чыга алмады.