4 Әмма хатын, әлеге ике шымчыны яшереп, патша йомышчыларына: – Әйе, ул кешеләр килгән иде минем янга, ләкин мин аларның кайдан икәнлеген белмәдем.
Шуннан Элиша: – Сезгә кирәкле юл һәм шәһәр түгел бу; минем арттан барыгыз, мин сезне үзегез эзләгән кеше янына озатып куям, – дип, аларны Самарея тарафына ияртеп китте.
Кендек әбиләре фиргавенгә: – Гыйбри хатын-кызлар Мисыр хатын-кызлары кебек түгел, алар тазалар һәм, без барып җиткәндә, балаларын инде тудырган булалар, – дип җавап кайтардылар.
Хәбәрчеләрне сыендырып һәм аларга башка юлдан качарга ярдәм итеп, фахишә Рәхәб тә кылган гамәленә карап, Аллаһы тарафыннан акланган.
Патша: «Йортыңа килгән кешеләрне безнең янга чыгар, чөнки алар җирләребезне күзәтергә килгәннәр», – дип әйтергә Рәхәб янына үзенең кешеләрен юллады.
Кичке эңгер төшеп, шәһәр капкасын бикләр вакыт җиткәч, алар киттеләр. Кай тарафка юл тотканнары миңа мәгълүм түгел. Артларыннан куа чыксагыз, мөгаен, куып җитә алырсыз, – дип җавап кайтарды.
Тик сак булыгыз: Раббыга багышланган әйберләргә кул озайтмагыз. Юкса исраилиләрнең барчасына каргыш төшеп, аларның бөтенесен бәла-казага дучар итәрсез.
Әнә шул чакта Ешуа: – Әрихә каласын яңабаштан төзегән кешегә Раббының каргышы төшәр! Шәһәр нигезен ул беренче углының җаны бәрабәренә салыр, шәһәр капкасын төпчек углының җаны бәрабәренә куяр! – дип, катгый кисәтеп куйды.