23 Шуннан соң әлеге ике егет кайтыр юлга чыкты. Алар, таулардан төшеп, кичү җирдә елга аша чыктылар һәм, Нун углы Ешуа янына килеп, күргән-кичергәннәрнең барысы турында түкми-чәчми сөйләп бирделәр.
Егетләр китеп бардылар һәм, аларны эзәрлекләп чыгучылар өйләренә әйләнеп кайтканчы, таулар арасында кала бирделәр. Куа чыгучылар, бөтен юлларны карап-тикшереп чыксалар да, аларны таба алмадылар.
– Раббының ул җирләрне безгә бирүе хактыр, чөнки анда яшәүче бар халыкның бездән коты алынып тора, – диде алар Ешуага.
Без һөҗүм итәсе кешеләр ваемсыз гына яшәп яталар. Аллаһы сезнең кулга шундый киң-иркен илне – һичнәрсәгә кытлык булмаган җирләрне тапшыра!
– Һөҗүм итик без аларга, – диде сәфәрчеләр. – Андагы җирләрнең яхшылыгы хәйран калырлык. Ә сез һаман икеләнеп торасыз. Озакка сузмыйча яуга кузгалыйк һәм ул җирләрне үзебезгә алыйк.