15 Шуннан Рәхәб аларны тәрәзәдән бау белән аска төшерде (ул яшәгән йорт шәһәр диварында урнашкан иде).
ләкин шәкертләр Шаулны бер төндә, шәһәр дивары аркылы кәрзингә утыртып төшерделәр.
ә мине кәрзингә салып, шәһәр диварындагы тәрәзәдән төшерделәр, шулай мин аның кулына эләкмәдем.
Аңа җавап итеп, әлеге егетләр: – Сезгә зыян килсә, безнең дә гомеребез өзелсен! Әгәр безне сатмасаң, шушы җирләрне Раббы безнең кулга тапшыргач, без сиңа мәрхәмәт һәм тугрылык күрсәтербез, – диде.
– Сезне эзәрлекләп килүчеләргә юлыкмас өчен, таулар ягына таба барыгыз. Өч көн шунда яшеренеп торыгыз да, алар әйләнеп кайткач, юлыгызны дәвам итәрсез, – дип кисәтте аларны хатын.
Шәһәрдә Раббыга багышланган җан иясенең барчасын – ир-атны, хатын-кызны, балаларны, карт-корыны, шулай ук үгез, сарык, ишәк затын кылычтан уздырдылар.