16 Бән-Хинном үзәне каршында, рефаимнәр үзәненнән төньяктарак урнашкан тауның итәгенә төшә һәм, Хинном үзәне буйлап юлын түбән дәвам итеп, Явүс шәһәренең көньягына килеп чыга да Эн-Рогел чишмәсенә таба юнәлә.
Рухани угыллары Йонатан белән Ахимагас, Рогел инеше янында туктап, хәбәр көтеп калдылар, чөнки аларга шәһәрдә күзгә чалынырга ярамый иде. Хезмәтче хатын хәбәр китергәч, алар Давыт патшаны кисәтергә тиеш иделәр.
Пелештиләр, килеп, Рефаим үзәненә тупландылар.
Беркөн Адония, Рогел инеше буендагы Елан ташы янында берничә баш сарык белән үгезләрне һәм симертелгән бозауларны корбан чалып, үзенең ир туганнарын, ягъни патша угылларын, шулай ук патшага хезмәт итүче барлык яһүдиләрне кунакка дәште.
Аннары Йошия, моннан ары берәү дә үзенең ул-кызларын ут аша уздырып Молыхка корбан китермәсен өчен, Бен-Һинном үзәнендәге Тофетны нәҗесләде;
Пелештиләр, килеп, Рефаим үзәнендә талап-басып йөри башлаган иделәр инде.
Бен-Һинном үзәнендә корбаннар яндырды, исраилиләр күз алдыннан Раббы сөргән халыкларның әшәке йолаларына ияреп, хәтта үзенең угылларын да учакка салып корбан кылды;
Бен-Һинном үзәнендә үзенең угылларын ут аша уздырып корбан итте, багучылык, күрәзәчелек, сихерчелек белән шөгыльләнде, әрвах чакыручылар һәм тылсымчыларга мөрәҗәгать итте; Раббының ачуын чыгарып, Аның күзенә ятышсыз күренгән байтак явызлыклар кылды.
Тофет инде әллә кайчан әзер – патша өчен әзерләнгән ул. Әлеге ут чокыры тирән вә киң, утыны күп. Ялкынланып янган күкерт ташкыны сыман, Раббының сулышы аны дөрләтеп җибәрер.
болай дип әйт: «Күкләр Хуҗасы Раббы болай ди: „Шушы ватык чүлмәк төзәтеп булмастай хәлгә килгән. Нәкъ шулай Мин дә бу халыкны вә шәһәрне чәлпәрәмә китерермен; һәм болай булыр ки, Тофетта мәетләрне җирләргә урын җитмәс.
ватык чүлмәкләр капкасы каршындагы Бен-Һинном үзәненә чык һәм Мин сиңа әйтәсе сүзләрне игълан ит.
Шундый көннәр килер: бу урынны инде Бен-Һинном үзәне йә Тофет дип түгел, ә Суеш үзәне дип атарлар, – ди Раббы. –
Бен-Һинном үзәнендә Багал хөрмәтенә корбан китерү урыннары ясадылар, шунда, угыл-кызларын утка салып, илаһлары Молыхка корбан китерделәр. Мин аларга аның ише әмер бирмәгән идем, мондый кабахәтлекне эшләрләр дип акылыма да килмәгән иде! Шуның белән алар Яһүдәне гөнаһка батырдылар».
Әмма Яһүдә угыллары явүсиләрне Иерусалимнән куып чыгара алмадылар. Явүсиләр бүгенге көндә дә Яһүдә халкы белән бергә шунда яши бирәләр.
Села, Элеф, Явүс (ягъни Иерусалим), Гибга һәм Кыръят-Ягарим – тирә-яктагы авыллар белән барлыгы ундүрт шәһәр. Беньямин ыругындагы нәселләрнең өлеше әнә шул.
Әмма Беньямин угыллары Иерусалимдә яшәүче явүсиләрне куып җибәрә алмадылар, һәм явүсиләр бүген дә алар белән янәшә яши бирәләр.
Аннан яһүдиләр, Иерусалимгә һөҗүм итеп, аны кулга төшерделәр – халкын кырып бетерделәр, шәһәргә исә ут төрттеләр.
Әмма кияү кеше, тагын бер төнгә калырга риза булмыйча, китеп барды. Шулай итеп, ул Явүс шәһәренә, ягъни Иерусалимгә килеп җитте; йөк төялгән пар ишәге белән кәнизәге дә янында иде.