7 Яноахтан соң Атарот һәм Нагарага таба төшә, аннары Әрихә янына – Үрдүнгә килеп җитә.
Аларның биләгән җирләре һәм яшәгән урыннары: Бәйт-Эл, көнчыгышта – Нагаран, көнбатышта – Газер, Шәкемнән алып Әйя каласына кадәр. Әлеге шәһәрләр тирәсендәге авыллар да аларның җирләре санала иде.
Әбарим тауларыннан китеп, Мәаб үзәнлегендә, Үрдүн елгасы янындагы Әрихә каршында чатырларын корып урнаштылар.
диңгезгә таба китә. Төньяктагы Микметат шәһәреннән соң ул кояш чыгышына, Таанат-Шилоһка таба борыла да Яноахка таба дәвам итә;
елганың югары агымындагы сулар Сартан янындагы Адама шәһәренә кадәр шактый зур арада дивар сыман булып туктап калды; ә түбән агымдагы сулар Тозлы диңгезгә агып бетте, һәм бар халык Әрихә шәһәре турысында Үрдүн елгасын кичә башлады.
Шуннан Раббы Ешуага болай диде: – Әрихәнең үзен, аның патшасын һәм гаярь сугышчыларын синең кулга тапшырам.
Шул рәвешле, Раббы һәрчак Ешуа янында булып, Ешуаның даны еракларга таралды.