6 Ләкин Раббы Ешуага: – Курыкма алардан: иртәгә шушы вакытта алар бөтенесе Исраил угыллары каршында үле килеш ятар; син атларының сеңер-тамырларын кисәрсең, ә арбаларын утка салырсың, – диде.
Давыт аның бер мең дә җиде йөз җайдагын һәм егерме мең җәяүле гаскәрен әсир итте; йөз сугыш арбасына җигәрдәй атларны исән калдырып, калганнарының аяк сеңерләрен кисте.
– Курыкма, – диде аңа Аллаһы кешесе, – чөнки безнең якта көрәшүчеләр аларныкыннан күбрәк.
Иртәгә сез дошманга каршы чыгарсыз; алар Ситс үткеленнән узарлар; сез аларны үзәннең аргы башында, Яруһел чүле каршында очратырсыз.
Чит кавем илбашлары Ибраһим Алласының халкы белән бергә тупланыр, чөнки Аллаһыныкыдыр җир йөзенең барча калканнары. Аллаһы бар нәрсәдән өстендер!
Аллаһы Үзенең изге тәхетендә утыра, шуннан торып халыкларга патшалык итә.
Тәкъва кеше гомере буе гөнаһсыз сукмактан барыр; үзеннән соң аның балалары да бәхетле булыр!
„Юк, атларга атланып качарбыз!“ – дидегез сез. Ярый соң, качарсыз да! „Җитез атларга атланып чабарбыз!“ – дидегез сез. Ярый, сезне эзәрлекләүчеләр дә бик җитез булачак!
Мисырга ярдәм эзләп баручыларга – кайгы! Алар атларына ышаналар, күп санлы арбаларына өметләнәләр, җайдакларының көченә таяналар, ә Исраилнең изге Алласына карашларын төбәмиләр, Раббыдан киңәш сорамыйлар!
Исраил шәһәрләрендә яшәүчеләр, чыгып, ут үрләтерләр, сугыш коралларын – зур вә кечкенә калканнарны, җәя вә укларны, чукмар вә сөңгеләрне яндырырлар, җиде ел буена яндырырлар аларны.
Үзегез белән дога сүзләрен алыгыз да Раббыга кайтыгыз, әйтегез Аңа: «Бар гөнаһларыбызны кичер, игелек белән кабул ит безне; үгез урынына корбанга Сиңа мактау сүзләребезне китерәбез, – диегез. –
«Менә, Мин сиңа каршы чыгам! – ди Күкләр Хуҗасы Раббы. – Мин синең арбаларыңны яндырырмын – алар төтенгә әйләнер; кылыч синең яшь арысланнарыңны юк итәр; син инде җир йөзендә үтереп-талап көн күрмәссең, илчеләреңнең тавышы бүтән ишетелмәс».
Раббы Аллагыз кулыгызга тапшырган бар халыкны юк итегез; кызганып тормагыз, илаһларына табынмагыз, чөнки алар сезгә тозак.
– Курыкма син алардан, – диде Раббы Ешуага, – Мин инде аларны синең кулга тапшырдым – берсе дә сиңа каршы тора алмас.
Әлеге патшалар үзләренең көчләрен берләштерделәр һәм, Исраил белән алышырга ниятләп, Мером суы буена килеп тукталдылар.
Ешуа, үзенең бөтен гаскәре белән гел көтмәгәндә Мером суы буенда дошманнары каршысына килеп чыгып, аларга һөҗүм итте,
Ешуа алар белән Раббы кушканча эш кылды: атларының сеңер-тамырларын кисте, сугыш арбаларын яндырды.
Ешуа халыкка: – Чистарынып пакьләнегез, чөнки иртәгә Раббы сезгә могҗизалар күрсәтер, – дип әйтте.
Һарун углы Элгазардан туган Пинхәс шул сандык янында хезмәт күрсәтә иде): – Кардәшебез Беньямин ыругына каршы сугышны дәвам итәргәме безгә? – дип сорадылар. – Дәвам итегез, – диде Раббы, – иртәгә Мин аларны сезнең кулга тапшырам!
Шул төнне Гидеонга Раббы болай диде: – Аска төш тә мидьяниләр станына һөҗүм ит – Мин аларны синең кулга тапшырам!
Явеш илчеләренә алар: – Гилыгад Явешендәге халыкка хәбәр итегез: иртәгә, кояш кыздыра башлаганчы, котылу килер, – дип әйтергә куштылар. Илчеләр, әлеге сүзләрне Явеш халкына җиткереп, аларны бик куандырдылар.