15 Раббы Үзенең колы Мусага ничек кушкан булса, үз нәүбәтендә Муса да Ешуага ничек өйрәтеп калдырса, Ешуа шуларны гамәлгә ашырды: Раббы Мусага кушканның берсен дә үтәмичә калдырмады.
Раббы сүзе буенча патша һәм түрәләр биргән боерык үтәлсен өчен, Аллаһының кулы Яһүдә кешеләренең күңелләрен бер итте.
Мәаб үзәнлегендә, Үрдүн елгасы янындагы Әрихә каршында Раббы Мусага:
Кайгы сезгә, канун белгечләре һәм фарисейлар! Икейөзлеләр! Сез бөтнекне, укропны, ак әнисне гошер сәдакасы итеп бирәсез, ә Канундагы иң мөһим нәрсәне: гаделлек, шәфкатьлек һәм тугрылыкны читтә калдыргансыз. Менә боларны үтәргә һәм Канунның башка өлешләрен дә онытмаска кирәк иде.
Кайгы сезгә, фарисейлар! Сез бөтнекнең, рутаның һәм һәртөрле яшелчәнең уннан бер өлешен гошер сәдакасы итеп бирәсез, ә гаделлеккә һәм Аллаһыны яратуга игътибар бирмисез; менә анысын да үтәргә һәм Канунның башка өлешләрен калдырмаска кирәк иде.
Сезгә файдалы булырлык һәрнәрсәне әйтмичә калдырмадым, сезне халык алдында да, өйдән-өйгә йөреп тә өйрәттем.
Мин бит сезгә Аллаһының ихтыярын тулысы белән бәян иттем.
Сезгә әйтеп куям: мин кушканнарның һәммәсен дә төгәл үтәгез; минем кушканнарга үзегездән берни өстәмәгез дә, киметмәгез дә.
Раббы Аллагыз Үзе, алдыгыздан барып, андагы халыкларны юк итәр, һәм сез аларның җирен алырсыз. Раббы әйткәнчә, елга аша анда сезне Ешуа алып чыгар.
Раббы аларны сезнең кулга тапшырыр, һәм сез аларга мин кушканны эшләргә тиеш булырсыз.
Муса Ешуаны чакырып алды һәм бөтен Исраил халкы алдында аңа әйтте: – Нык һәм кыю бул, чөнки бу халыкны Раббы аларның ата-бабаларына: «Балаларыгызга бирәм», – дип ант иткән җиргә син алып барырсың, бу җирне аларга биләмә итеп бүлеп бирерсең.
Мин әйткән сүзләргә берни өстәмәгез дә, аларны киметмәгез дә. Раббы Аллагызның сезгә минем аша ирештергән әмерләрен үтәгез.
Мин, Раббы Аллам кушканча, сез кереп билисе җирдә үтәргә тиешле карарларны аңлаттым, кануннарны өйрәттем.
Раббы Аллагыз бу халыкларны сезнең кулга тапшырыр, һәм сез аларны җиңәрсез. Шул вакытта аларны тәмам юк итегез; алар белән килешү төземәгез һәм мәрхәмәт күрсәтмәгез,
Тик син нык һәм кыю йөрәкле бул, колым Муса сиңа васыять итеп әйтеп калдырган барлык кануннарны бозмыйча төгәл үтә, тотынган һәр эшең уңышлы булсын өчен, әлеге кануннардан уңга да, сулга да тайпылма.
Әлеге патшаларның шәһәрләрен яулап алып, Ешуа аларның үзләрен кылычтан уздырды – Раббы колы Муса кушканча, аларны тулысынча кырып бетерде.
Әлеге шәһәрләрдә кулга төшергән мал-мөлкәтне һәм терлекне исраилиләр үзләренә алдылар, анда яшәүчеләрне исә соңгы кешесенә кадәр юк иттеләр.
Шул рәвешле, Ешуа әлеге бөтен җирне – таулы-калкулыклы урыннарны, Нәгеб чүлен, тулысынча Гошен төбәген, тау итәге Шефеланы, Үрдүн үзәнен, Исраил тауларын һәм аларның итәкләрен,
– Шаулны патша итеп куйганыма үкенәм, чөнки ул Миннән читкә тайпылды, кушканнарымны үтәмәде. Шемуил, зур борчуга калып, төнозын Раббыга дога кылып ялварып чыкты.