7 Соңрак әлеге кызның кардәшләреннән берәү аның урынын биләр һәм, төньяк патшаның гаскәрләренә һөҗүм итеп, аның кальгасына бәреп кереп, җиңү яулар.
Хәтта агачның да киләчәккә өмете бар: кискән саен ул кабаттан терелеп китә, япь-яшь үсентеләр җибәрә.
Ишай тамырыннан бер үсенте калкып чыгачак, бер сабак үсәчәк.
Шуның өчен Раббы бер көн эчендә Исраилнең башын вә койрыгын, хөрмә ботагын вә камышын кисеп алачак.
Син аларны утырттың, һәм алар тамыр җибәрделәр, үсеп киттеләр, инде җимеш бирәләр. Исемеңне алар телләреннән төшермиләр, ләкин күңелләре Синнән ифрат ерактыр.
Антын санга сукмыйча, ул килешүне бозды, кул биреп ант итсә дә, шушыларны эшләде, әнә шуның өчен ул качып котыла алмаячак».
Ахыр заман җиткәндә, аңа каршы көньяк патша яу чыгар; төньяк патша исә сугыш арбалары, атлы җайдаклары, күп санлы кораблары белән өермәдәй аңа каршы күтәрелер. Ул, байтак илләргә һөҗүм итеп, ташкын судай аларны иңләп узар;
Берничә елдан патшалар уртак тел табар: көньяк патшаның кызы, ике арадагы мөнәсәбәтләрне яхшырту максатыннан, төньяк патшага кияүгә чыгар, әмма хакимлекне кыз үз кулында тотып кала алмас, төньяк патшаның хакимлеге дә дәвам итмәс: кыз, аның иярченнәре, баласы вә аркадашы хыянәт корбаны булачак.
– Мич кебек кызган көн якынлашадыр; ул көнне барча тәкәбберләр вә яманнар саламдай дөрләп кабыначак, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы, – тамырлары да, ботаклары да калмаячак.
Әмма Аллаһы аңа әйткән: «Әй син, акылсыз! Шушы төндә җаның синнән алыныр. Җыйган малың кемгә калыр?»