35 Гакыл-зирәклеккә ия булганнарның кайберләре газапларга дучар ителер: алдан билгеләп куелган вакыт әле җитмәгәнгә күрә, әлеге сынаулар аларга пакьләнү-чистарыну, сафлану өчен җибәрелер.
Бервакыт, илдә пәйда булган могҗизалы бер галәмәт хакында белешер өчен Бабил түрәләре җибәргән илчеләр килгәч кенә, Хизәкыйяне сынар һәм аның күңел төпкелендә ниләр ятканын белер өчен, Аллаһы аны ялгызын калдырды.
Көмеш эретү өчен – кызу мич, алтын эретү өчен утлы учак кирәк, ә кешеләрнең күңел сафлыклары Раббы тарафыннан сынала.
Үз халкы мәзбәхләрнең ташын акташны ваклагандай чәрдәкләп бетерсә, алиһә Аширә хөрмәтенә куелган баганаларны һәм хуш исле сумала-майлар көйрәтү мәзбәхләрен җимерсә, гөнаһлардан арыну билгесе шул булыр, һәм Ягъкубның гөнаһлары йолыныр.
Әлеге патшаларның һәр икесе, күңелләрендә ачу-мәкер саклаган килеш, бер өстәл янына утырырлар һәм бер-берсенә ялган сөйләрләр, тик максатларына ирешмәсләр, чөнки алдан билгеләп куелган соңгы көннәр әле җитмәгән булыр.
Билгеләнгән вакыты җиткәч, төньяк патша кабат көньякка һөҗүм итәр, әмма бу соңгы орыш әүвәлгесе сыман уңышлы булмас.
гакыл-зирәклеккә ия булганнары халыкка үгет-нәсыйхәтләр бирер, гәрчә үзләрен күпмедер вакытлар дәвамында кылычтан уздырсалар, учакларда яндырсалар, зинданга ташлап, мал-мөлкәтләрен талап алсалар да.
Ахыр заман җиткәндә, аңа каршы көньяк патша яу чыгар; төньяк патша исә сугыш арбалары, атлы җайдаклары, күп санлы кораблары белән өермәдәй аңа каршы күтәрелер. Ул, байтак илләргә һөҗүм итеп, ташкын судай аларны иңләп узар;
зирәклеккә ия булганнар якты күк гөмбәзе кеби, бик күпләрне туры юлга күндергән адәмнәр йолдызлар кеби гомер бакый нурланып-балкып торыр.
Ә син, Даниил, китапның мөһерләнгән бу сүзләрен ахыр заман җиткәнчегә кадәр сер итеп сакла. Байтак адәмнәр шул авыр чорның асылына төшенмәкче булып эзләнеп-бәргәләнеп йөрер.
Ул, үсә торгач, күк гаскәренә кадәр күтәрелеп җитте һәм гаскәрнең бер өлешен, шулай ук җисем-йолдызларның бер өлешен җиргә аударып ташлап, аларны таптап-изеп бетерде;
Шуннан Җәбраил минем яныма килде, мин исә, котым алынып, йөзем белән җиргә капландым; ул миңа болай диде: – И адәм углы, белеп тор: бу күренеш ахыр заманны аңлата.
– Мин сиңа соңгы көннәрдә – Аллаһының ачулы чагында – ни-нәрсәләр буласын ачып бирмәкчемен; әлеге күренеш алдан билгеләнгән заман ахырына мөнәсәбәтледер.
Әлеге хаким, бик күп халыклар белән җиде елга килешү төзеп, килешенгән вакытның яртысы җиткәнче үк, корбан-бүләкләр китерүне туктатыр һәм Изге йортка нәҗес бер нәрсә кертеп урнаштырыр. Бу хәл Изге йортны вәйран итүче хакимнең алдан билгеләп куелган һәлакәтенә кадәр дәвам итәр.
Чөнки әлеге вәхи киләчәктәге билгеле бер вакытка карый, һәм бу вакытның якынлашып килүе турында сөйли, алдамый; тиз генә гамәлгә ашмаса да көт син аны – һичшиксез киләчәк ул, тоткарланмаячак».
Шул өченче өлешне Мин утка салачакмын, көмешне чистарткан сыман чистартачакмын, алтынны сынаган кебек сынаячакмын. Алар Миңа табынырлар, һәм Мин аларга җавап бирермен: „Бу – Минем халкым!“ – диярмен, ә алар: „Раббы – безнең Аллабыз!“ – дип әйтер».
– Яхъя углы Шимун, син бәхетле, чөнки моны сиңа кеше түгел, ә Минем Күктәге Атам ачып бирде, – диде Гайсә.
Әмма болар һәммәсе пәйгамбәрләрнең язганнары гамәлгә ашсын өчен булды. Шулвакыт барлык шәкертләре Аны калдырып качып киттеләр.
Ул Миндәге җимеш бирми торган һәр ботакны кисеп ташлый һәм, күбрәк җимеш бирсен өчен, җимеш бирә торган һәр ботакны чистарта.
Башка шәкертләр аңа: – Без Хакимебезне күрдек! – диделәр. Ә ул аларга: – Аның кулларында кадаклардан калган яраларны күрмичә, шул яраларга бармагымны, кабыргасына кулымны тидереп карамыйча, ышанмам, – дип әйтте.
Паул һәм аның белән бергә булганнар, Пафтан китеп, су юлы белән Памфулия өлкәсендәге Перги шәһәренә килделәр. Яхъя, алардан аерылып, Иерусалимгә кайтты,
шул чүлдә ата-бабаларыгыз белмәгән манна ашатты. Сезне буйсындырыр һәм сынар, ә соңыннан сезгә игелек кылыр өчен, шулай эшләде Ул.
Имандашларым, төрле сынауларга эләгүне үзегезгә зур шатлык дип кабул итегез.
Аллаһы йортыннан тагын бер фәрештә чыгып, болыт өстендә Утыручыга көчле тавыш белән: «Урагыңны алып ур: урак өсте җитте, җир уңышы өлгерде», – дип кычкырды.
Аллаһы Үз ихтыярын үтәү теләген йөрәкләренә салган бит, шуңа күрә ун мөгез бердәм рәвештә патшалык итү хокукын җанварга бирә. Болар барысы Аллаһының сүзләре тормышка ашканчы булачак.
Алда сине көткән һичнәрсәдән курыкма. Кешеләреңне сынар өчен, арагыздан кайберләрегезне иблис зинданга утыртачак һәм ун көн буе сез хәсрәт чигәчәксез. Үлгәнче тугры бул, шунда сиңа тормыш таҗы бирәчәкмен.
Мин аңа: «Әфәндем, син беләсең», – дидем. Ул миңа болай диде: «Алар бөек афәт кичереп килгәннәр. Киемнәрен Бәрәннең каны белән юып агартканнар.