16 Төньяк патша алар белән үз ихтыярынча гамәл кылыр, берәү дә аңа каршы тора алмас; һәм гүзәл җирдә ул үз хакимиятен урнаштырып, бөтен ил аның кул астында калыр.
Яһүдә җиренә җәелеп, сулар муенга җитәчәк. Ашшур патшасының җәелгән канатлары җиреңне иңләп-каплап алачак, и Иммануил!»
«Үзалдыма әйттем Мин: „Сине Үз балаларым исәбенә кертергә һәм гүзәл җирне, дөньядагы иң матур биләмәне сиңа бирергә шулкадәр теләгән идем. Син Миңа ‘Атам!’ дип дәшәрсең, Миннән йөз чөермәссең дип уйлаган идем.
Шуннан соң гаҗәеп көчле патша килер. Аның хакимлеге чиксез булыр, һәм ул ни теләсә – шуны эшләр.
Төньяк патша ни теләсә – шуны эшләр, тәмам масаеп китеп, үзен илаһлардан өстен куяр, аллаларның Алласы хакында яман сүз сөйләр, һәм афәтле көннәр беткәнчегә кадәр аның эшләре, тәкъдирдә язылганча, уңышлы гына барыр.
шулай ук гүзәл җирне дә басып алыр – бик күп кешеләрнең гомере киселер; аның кулыннан бары тик Эдом вә Мәаб халкы һәм Аммон башлыклары гына котылып калыр.
Шуннан ул гүзәл изге тау белән диңгез арасында үзенең мәһабәт чатырларын корып җибәрер; тик шул җирдә әҗәлен табар, һәм азаккы сәгатендә аңа ярдәм кулы сузучы булмас.
Аллаһы аңа иңдергән бөеклек алдында барлык халыклар, кавемнәр һәм кабиләләр тетрәп, котлары алынып торыр иде, чөнки ул үтерергә теләгән кешене үтерде, исән калдырырга теләгәнен исән калдырды, югары күтәрергә теләгәнен күтәрде, түбәнсетергә теләгәнен исә түбәнсетте.
Мин әлеге тәкәнең көнбатыш, төньяк һәм көньяк тарафларга борылып сөзенгәнен күреп тордым. Ул тәкәгә бер җанвар да каршы тора алмый, һәм беркем аңардан коткара да алмый иде. Тәкә ни теләсә, шуны эшләде һәм зур бөеклек яулады.
Кәҗә тәкәсенең сарык тәкәсенә якын килгәнен дә, җан ачуы белән аңа ташланып, сарыкның ике мөгезен сындырганын да мин күреп тордым. Сарык тәкәсенең аңа каршы торырга көче җитмәде, кәҗә тәкәсе аны җиргә егып салды да тояклары белән таптап бетерде; сарык тәкәсен коткарырдай беркем табылмады.
Аннары шуларның берсеннән тагын бер – кечерәк мөгез күренде; әлеге мөгез көньяк вә көнчыгыш һәм гүзәл җир тарафына юнәлеп куәтләнеп китте.
Үзең исән чакта һичкем сиңа каршы тора алмас; һәрчак Муса хозурында булган кебек, Мин һаман янәшәңдә булырмын – сине калдырмам да, ташлап та китмәм.