2 Сиңа нәрсә боерсам, барысын да туганың Һарунга әйт, ә ул, Исраил халкына бу җирдән чыгарга рөхсәт итсен өчен, фиргавенгә җиткерер.
Моңа җавап итеп Михая: – Раббы Үзе шаһиттыр: Раббы миңа нәрсә кушса, шуны сөйләп бирермен! – диде.
Һарунга син нәрсә сөйләргә кирәклеген әйтерсең. Нәрсә сөйләргә кирәклеген Мин сезгә әйтермен һәм нәрсә эшләргә икәнен өйрәтермен.
Һарун исә синең урыныңа халык белән сөйләшер. Ул – синең авызың, ә син аның өчен Аллаһы кебек булырсың.
Муса белән Һарун, фиргавен янына барып, менә нәрсә диделәр: – Исраилнең Раббы Алласы сиңа: «Минем хөрмәткә бәйрәм ясасыннар өчен, халкыма чүлгә чыгарга рөхсәт ит», – дип әйтә.
– Мин – Раббы. Мин сиңа нәрсә әйтсәм, шуларның барысын да Мисыр патшасына, ягъни фиргавенгә җиткер!
Раббы ничек кушса, Муса белән Һарун шулай эшләделәр.
Ә син билеңне әйбәтләп бу да әзерлән, урыныңнан тор һәм Мин кушканнарның барын да аларга җиткер. Син алардан курыкма, юкса алар күз алдында Мин сине Үзем дәһшәткә салачакмын.
Ләкин Раббы миңа: «Син: „Мин яшьмен“, – дип әйтмә, чөнки кем янына җибәрсәм дә барырсың, нәрсә сөйләргә кушсам да сөйләрсең.
Ул тагын миңа: – И адәм углы! Мин сиңа әйткән барлык сүзләрне йөрәгең белән кабул ит, колагың белән тыңла, – диде. –
– И адәм углы! Мин сине Исраил халкына сакчы итеп куйдым, һәм син Минем авызымнан чыккан сүзләрне тыңларсың, Исраил халкын Минем исемемнән кисәтерсең.
һәм Мин сезгә кушканнарның барын да үтәргә өйрәтегез. Шуны белегез: Мин, дөнья беткәнгә тикле, һәрвакыт сезнең белән булам.
Мин бит сезгә Аллаһының ихтыярын тулысы белән бәян иттем.
Мин әйткән сүзләргә берни өстәмәгез дә, аларны киметмәгез дә. Раббы Аллагызның сезгә минем аша ирештергән әмерләрен үтәгез.