2 Фиргавен исә: – Кем соң ул Раббы?! Нишләп әле мин аны тыңларга һәм исраилиләрне җибәрергә тиеш?! Мин Раббыны белмим һәм исраилиләргә китәргә рөхсәт итмим! – диде.
Бу җирләрнең илаһларыннан кайсысы минем кулдан үз җирен коткарып кала алды?! Шулай булгач, ничек итеп Раббы Иерусалимне минем кулдан коткарыр икән?!»
Минем ата-бабаларым кырып бетергән барча халыкларның кайсы илаһы минем кулдан үз җирен коткарып кала алды?! Шулай булгач, ничек итеп сезнең Аллагыз минем кулдан сезне коткарыр икән?!
Инде хәзер Хизәкыйя сезне саташтырып юлдан яздырмасын, ышанмагыз аңа. Һичбер халыкның яисә патшалыкның илаһы үзенең халкын миннән һәм ата-бабаларымның кулыннан коткарып кала алмаганны, сезнең Аллагыз да минем кулдан сезне берничек тә коткара алмаячак.
Иерусалим Алласы турында алар башка мәмләкәт халыкларының илаһлары – адәм кулы белән ясалган пот-сыннары турында сөйләгәндәй сөйләштеләр.
Син фиргавенгә, аның хезмәтчеләренә вә бар халкына каршы Үзеңнең галәмәтләреңне вә могҗизаларыңны эшләдең, чөнки Син аларның исраилиләрне ни рәвешле кимсетүләрен белдең. Шул вакыттан башлап, бүгенге көнгә кадәр Синең исемең данлыдыр.
Чөнки ул Аллаһыга кул күтәрде, Кодрәт иясенә каршы баш калкытты,
кабырчыклы, калын калканын тотып, тәкәбберләнеп Аңа каршы йөгерде.
Без хезмәт итәрлек Кодрәт иясе кем ул шулкадәр?! Аңа ялварудан безгә ни файда?!“
Раббы Үзенең изге йортындадыр, тәхете югарыда-күктә. Аның күзләре очлы: адәм балаларына карашын төбәп, Ул барысын күреп-сынап тора.
Хәлемә кер, җавап бир, Раббы Аллам! Күзләремне нурлы ит! Үлем йокысына китеп бармагаем.
«Җиңдек үзен!» – дип, сыгылып төшкәнемә куанмаса иде дошманнарым.
И Раббы, Синең йортыңда кунак булырга кем лаек? Мөкатдәс тавыңда яшәргә кемнең хакы бар?
Мисыр патшасының сезгә китәргә рөхсәт итмәячәген Мин беләм; әгәр бер кодрәтле кул аны мәҗбүр итмәсә, сез китмәячәксез.
Шунлыктан Раббы болай дип әйтә: „Хәзер син Минем Раббы икәнемне белерсең!“ Менә, кулымдагы таягым белән Нил елгасына сугуым булыр, су канга әверелер.
Чөнки, ризыгым күп булса, «Кем ул – Раббы?» дип әйтүем һәм Сине инкяр итүем яки фәкыйрьләнеп урлаша башлавым һәм Синең исемеңә тап төшерүем бар.
Әмма сез Раббы Аллагыз сүзенә буйсынмыйча: «Без бу җирдә яшәмибез,
Исергәнче эчертегез аны, чөнки ул Раббыга каршы күтәрелде. Әйдә, Мәаб үзенең косыгында аунасын, адәм көлкесенә калсын!
Алайса хәзер сез, быргы, курай, гөслә, лира, саз, сорнай һәм башка уен коралларының тавышын ишетүгә, мин ясаган сынга сәҗдә кылырга әзер торыгыз, инде сәҗдә кылмыйсыз икән, сезне шундук ут бөркеп торган мичкә атачаклар; ул вакытта инде бер генә илаһ та минем кулдан сезне коткара алмас, – диде.
Шулай эшләрләр, чөнки Атаны да, Мине дә якыннан белмәделәр алар.
Шулай итеп, Аллаһыны тануны мөһим дип исәпләмәгәнгә, Аллаһы аларны бозык уйлары иркенә тапшырды, һәм алар эшләнергә тиеш түгел гамәлләр кылалар.
һәм аның чордашлары үзләренең ата-бабалары янына бакый дөньяга күчкәннән соң, аларга алмашка Раббыны һәм Исраил хакына Ул башкарган эшләрне белмәүче яңа буын килгәч,
Элинең угыллары юньсез кешеләр булып чыкты: алар Раббыны санламады,
Әмма Давытның хезмәтчеләренә Навал: – Ишай углы Давыт дигәнегез кем була инде ул? Хуҗасыннан качучы коллар бу арада күбәеп китте әле!