3 Раббы – сугышчы, Аның исеме – Раббы.
Раббы игелекле вә гадәләтледер, гөнаһкярләрне Ул дөрес юл сайларга өйрәтә.
Шуңа күрә курку әсәре юк бездә, җир айкалып тетрәсә дә, диңгезләр бәгыренә таулар убылып төшсә дә. Ургылып шауласын сулары, дулкыныннан таулар тетрәнсен – курку әсәре юк бездә.
Сезнең өчен Раббы Үзе көрәшәчәк. Тынычланыгыз!
арба тәгәрмәчләре күчәрләреннән чыкты, һәм мисырлылар аларны көч-хәл белән өстерәп китте. – Качыйк без моннан! – диеште мисырлылар. – Аларны яклап, Мисырга каршы Раббы Үзе көрәшә!
Муса исә: – Әгәр мин, барып, Исраил халкына: «Мине сезнең ата-бабаларыгызның Алласы җибәрде», – дисәм, ә алар миннән: «Аның исеме ничек соң?» – дип сораса, мин нәрсә дип җавап кайтарырмын? – диде.
Аллаһы Мусага болай дип җавап бирде: – Мин – Мәңге Булучы. Исраил халкына: «Сезнең янга мине Мәңге Булучы җибәрде», – дип әйт.
Мусага Аллаһы тагын болай диде: – Исраилиләргә әйт: «Сезнең ата-бабаларыгызның Раббы Алласы – Ибраһим, Исхак һәм Ягъкубның Алласы – мине сезнең янга җибәрде». Минем исемем мәңгегә шушы булыр, һәм Мине буыннан-буынга шушы исем белән белерләр!
Раббы әзмәвер баһадирдай чыгачак, сугышчы сыман Үзенең ярсуын уятачак, гайрәтле оран салып, дошманнарына көч-куәтен күрсәтәчәк.
Мин – Раббы, бу – Минем исемем! Үз данымны Мин бүтән берәүгә, Миңа тиешле мактауны пот-сыннарга бирмәячәкмен.
– Җирне бар иткән, аңа кыяфәт биргән һәм аны оештырган-ныгыткан, исеме Раббы булган Зат болай ди:
