8 Инде менә Хуҗа-Раббының күзләре бу гөнаһлы патшалыкка төбәлгән: «Мин аны җир йөзеннән юк итәрмен, тик шулай да ошбу Ягъкуб нәселен бөтенләй үк кырып бетермәм, – ди Раббы. –
Әйтте: – Дөньяга Үзем яраткан кешеләрне, хайваннарны, сөйрәлүче хәшәрәтләрне, күктәге кошларны – һәммәсен җир йөзеннән юк итәм, чөнки аларны яратуыма Мин үкенәм, – диде.
Чөнки җиде көннән соң Мин җир йөзенә кырык көн һәм кырык төн буе тоташтан яңгыр яудырачакмын – Үзем яраткан бар нәрсәне җир йөзеннән юк итәчәкмен.
Бу гамәлләрнең һәммәсе Яробам йортын һәлакәткә этәрүче, җир йөзендә аның нәселен корытучы гөнаһ булды.
Раббының күзе җитмәгән урын юк; Ул явызларны да, игелекле бәндәләрен дә күреп-күзәтеп торыр.
Мәгәр һәр кешенең гомер юлы Раббы күзе алдында, һәм Ул бәндәсенең бөтен гамәлләрен күреп-үлчәп тора.
Чөнки Мин янәшәңдә булырмын, Ягъкуб, һәм сине коткарырмын! – дип белдерә Раббы. – Мин сине халыклар арасына куып тараткан идем, инде шул халыкларның һәммәсен кырып бетерермен, ә сине юк итмәм. Җәзасыз калдырмам сине, әмма җәзаны гаделлек белән бирермен».
Менә, Мин иминлек түгел, ә һәлакәт китерер өчен күзәтәм сезне; Мисыр җирендәге барлык яһүдиләр соңгы кешесенә кадәр кылычтан вә ачлыктан һәлак булыр!
Курыкма, колым Ягъкуб, – дип белдерә Раббы, – чөнки Мин – янәшәңдә! Мин сине халыклар арасына куып тараткан идем, инде шул халыкларның һәммәсен кырып бетерермен, ә сине юк итмәм. Җәзасыз калдырмам сине, әмма җәзаны гаделлек белән бирермен».
Барыгыз, аларның йөзем бакчаларын туздырып ташлагыз, ләкин бөтенләй юк итмәгез; йөзем куакларының ботакларын кисеп ыргытыгыз, чөнки алар инде Минеке түгел.
Аннары Раббы Һошеягә: – Балага Изрегыл дип исем куш, чөнки тиздән Мин Изрегылда түгелгән кан өчен Еһү йортын җәзага тартачакмын һәм Исраил йортының патшалык итүенә чик куячакмын.
Гамәр, тагын авырга калып, кыз бала тапты. Раббы Һошеягә: – Балага Ло-Рухама дип исем куш; чөнки Мин, Исраилне рәхим-шәфкатемнән аерып, аны инде кичермәячәкмен.
Раббы исемен телгә алып, Аңа мөрәҗәгать иткән һәркем котылып калыр, чөнки, Раббы әйткәнчә, Сион тавына вә Иерусалимгә качып киткәннәр котылу табар.
Раббы болай ди: «Көтүче, арыслан авызыннан малын коткарырга тырышып та, хайванның ике бәкәленнән яки колагыннан башка һични тартып алалмагандай, Самареядәге исраилиләр дә кәнәфи аягыннан яки ятакның бер почмагыннан башка һични эләктереп кача алмас».
Бу уңайдан Раббы менә нәрсә ди: «Хатының шәһәрдә фахишә булып йөрер, угыл-кызларың кылычтан узар; илең, үлчәү бавы ярдәмендә бүленеп, чит-ятларга бирелер, үзең исә үлемеңне хәрәм җирдә табарсың! Ә Исраил халкы үз иленнән тәгаен сөрелер!»
Халкым арасындагы барлык гөнаһлылар, „Без бәла-казадан ерак, без аңа дучар булмабыз“ диючеләр кылычтан узачак».
Дошманга әсирлеккә китеп барсалар, аларның җанын кыярга анда да кылычка әмер бирермен. Яхшылыкка түгел, ә бәлки аларның бәхетсезлегенә күземнән югалтмам аларны!»
Раббы Аллагыз – шәфкатьле Аллаһы! Ул сезне ташламас, юк итмәс һәм Үзенең анты белән беркеткән, ата-бабаларыгыз белән төзегән килешүне онытмас.
югыйсә сезнең арада булган Раббы Аллагыз, сезгә ачуы кузгалып, үзегезне җир йөзеннән юкка чыгарыр, чөнки Раббы Аллагыз бары тик Үзенә генә тугры булып калуны таләп итә.