3 Әй сез, бәла көне ерак дип санаучылар, сез бит аны – җәбер-золым көнен якынайтасыз!
Яман эшләргә хөкем тиз ясалмый, шунлыктан адәм баласы явызлык арты явызлык эшләүдән курыкмый.
Син: „Мәңге хуҗабикә булачакмын!“ – дидең, моның нәрсә белән бетәсен уйламадың да, фикер дә йөртеп карамадың.
«Килегез, – диләр алар, – шәраб миннән булыр, исергәнче эчик! Иртәгә дә көнне шулай үткәрербез, тагын да шәбрәк итеп кәефләнербез!» – диләр.
Элек тәмле ризыклар белән сыйланганнар хәзер әнә урамда ачтан үлә, җете кызыл киемнәр киеп үскән кешеләр чүплектә казына.
– И адәм углы! Исраил җирендәге «Көннәр үтә тора, ә Аллаһыдан иңгән һәртөрле күренешләр тормышка ашмый» дигән сүзләрегез – нинди гыйбарә ул?
– И адәм углы! Менә, Исраил халкы: «Аллаһыдан аңа иңгән күренеш күп көннәрдән гамәлгә ашачак – алда буласы заманнар турында пәйгамбәрлек итә ул», – ди.
Әйләнә-тирәдә кәеф-сафа коручыларның тавышлары яңгырап торды, чүлдән алар янына эчкечеләр белән бергә байтак кеше килеп, апалы-сеңелле икесенең дә кулларына беләзекләр, башларына матур таҗлар кидерделәр.
Раббы әйтә: «Көчләп-талап, кальгаларына хәрәм мал туплаган бу халык гаделлек белән эш итүне белми».
Ашдод һәм Мисыр кальгаларында шуны белдерегез: «Самарея тауларына җыелып, Исраилдәге коточкыч тәртипсезлеккә, андагы җәбер-золымга күз салыгыз!»
Җинаятьләрегезнең күплеген, гөнаһларыгызның авырлыгын беләмен: сез тәкъваларны җәберлисез, ришвәт аласыз, мәхкәмәдә фәкыйрь-юксылларны читкә тибәрәсез.
Раббы көнен көткәннәргә – кайгы! Нигә дип Раббы көнен көтәсез?! Ул якты түгел, караңгы булачак.
Атлар кыяташ өстендә чабышырмы, үгез җигеп, кыяташны сөрерләрме?! Хәлбуки сез гадел хөкемне – зәһәр агуга, хаклык җимешен әче әремгә әйләндерәсез.
Халкым арасындагы барлык гөнаһлылар, „Без бәла-казадан ерак, без аңа дучар булмабыз“ диючеләр кылычтан узачак».
Бу шәһәрдә байлар җәбер-золым кыла, халкы ялганлаша, телләре дөрес сүз сөйли белми.
Ләкин ул хезмәтче начар булса һәм: «Хуҗам тиз кайтмас әле», – дип уйлап,
Кешеләр: «Бар да тыныч, куркыныч түгел», – дип әйткәндә, авырлы хатын-кызның бала тудыру газаплары җиткәндәй, кинәт һәлакәт килер, һәм алар качып котыла алмаслар.
Алар: «Остазыгыз килергә вәгъдә итмәдемени? Кайда соң Ул? Ата-бабаларыбыз үлем йокысына талганнар, ә һәммә нәрсә дөнья яратылганнан бирле ничек булса, шул килеш кала бирә», – диярләр.
Шундый күп байлык бер сәгать эчендә юк булды», – диячәкләр. Диңгездәге һәрбер кораб йөртүче һәм һәрбер йөзүче, диңгезчеләр һәм диңгез кәсебеннән файда күрүчеләр читтәрәк басып тордылар.