1 И Исраил халкы, сүзләремне тыңла! – Синең хакта матәм егълавы бу.
Шулай итеп, Раббы болай ди: «Халыклардан сорагыз: мондый хәлне берәрсенең ишеткәне бармы икән?! Гыйффәтле кыз Исраил бик зур әшәкелек эшләде.
Чәчләреңне кисеп ташла, Иерусалим, шәрә калкулыкларда ела, чөнки Раббының ачуын чыгарган буыннан Раббы ваз кичте һәм аны ташлады».
Мин тауларны кызганып елармын, даладагы көтүлекләрне кызганып, үкереп елармын, чөнки алар көеп беткән, анда хәзер беркем йөрми, терлекләр мөгрәве ишетелми; күк кошларыннан алып хайваннарга кадәр барысы да качып-таралып беткән.
Күкләр Хуҗасы Раббы болай ди: «Инде колак салыгыз! Егълаучы хатыннар яллагыз, аларның иң осталарын чакырыгыз».
Әй хатыннар, Раббы сүзен тыңлагыз, Ул әйткәннәргә колак салыгыз! Кызларыгызга, бер-берегезгә кайгы җырлары өйрәтегез:
Шулай икән, Мин аларны җәзасыз калдырыйммы?! – дип белдерә Раббы. – Шундый халыктан үч алмыйммы?!»
Исраил хакимнәре турында син кайгы җыры җырла
Һәм аның кәүсәсеннән чыккан ут җимешләрне яндырды, хөкемдар таягы булырдай нык ботаклар анда калмады». Кайгы җыры бу һәм кайгы җыры булып җырлансын да.
Алар сине кызганып елар, сиңа: „Диңгезчеләр яшәгән данлыклы шәһәр, һәлак булдың син! Диңгездә кодрәт иясе булып, халкың белән бергә әйләнә-тирәгә шом салып тордың син.
– Син, адәм углы, Сур хакында кайгы җыры җырла,
– И адәм углы! Сур патшасы турында кайгы җыры җырла һәм, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Син – камиллек үрнәге, зирәклек белән тулгансың һәм тиңсез гүзәлсең.
Менә бу – халыкларның кызлары җырлаячак кайгы җыры; Мисыр һәм аның күп санлы халкы турында җырлаячаклар алар аны“». Бу – Хуҗа-Раббы сүзе.
– И адәм углы, Мисыр патшасы фиргавен турында кайгы җыры җырла һәм әйт аңа: «Син халыклар арасындагы арыслан кебек, диңгездәге аждаһа сыман; елгаларыңда ары-бире килеп йөрисең, аякларың белән суны болгатып, елгаларны пычратасың.
Әй исраилиләр! Раббының сүзенә колак салыгыз. Мисыр җиреннән алып чыккан бар халыкка төбәп, Ул шуны әйтә:
Әй сез, байбикәләр, Самарея тавындагы симез Башан сыерлары, юксыл-мескеннәрне рәнҗетүчеләр, фәкыйрь-фөкраны изүчеләр, ирләренә: «Кая, эчәргә китер!» – диючеләр, тыңлагыз бу сүзләрне!
Шулай итеп, Раббы, Күкләр Хуҗасы Алла, Хуҗа-Хакимебез, болай ди: «Барлык мәйданнарда – егълашу, барлык урамнарда аһ-зар ишетелеп торыр; игенчене – матәм тотарга, матәм җыры осталарын ахылдап егъларга чакырырлар.
„И Дан, синең илаһың яшәсен!“ һәм „Беер-Шебаның зиярәтчеләр юлы яшәсен!“ дип, Самареянең пот-сыннары белән ант иткәннәр егылып калырлар һәм бүтән инде тора алмаслар!»
Шул көннәр килгәч, кешеләр сезнең турыда гыйбрәт итеп сөйләрләр һәм, кайгы җырындагы сүзләрне кабатлап: „Без тәмам хәерчелеккә төштек! Аллаһы, җиребезне алып, бүтәннәргә бирде, кырларыбызны баскынчыларга тапшырды!“ – дип үртәрләр».