1 Әй исраилиләр! Раббының сүзенә колак салыгыз. Мисыр җиреннән алып чыккан бар халыкка төбәп, Ул шуны әйтә:
әй сезләр, Аның колы Исраил токымы, Ул сайлаган Ягъкуб угыллары!
һәм Яхәзиел болай диде: – Яһүдә вә Иерусалим халкы, Еһошафат патша, тыңлагыз әле мине! Раббы сезгә менә нәрсә ди: өстегезгә килгән күп санлы чирүдән курыкмагыз һәм калтырап төшмәгез, чөнки бу сугыш сезнеке түгел, ә бәлки Аллаһыныкыдыр.
Раббы болай дип әйтә: «Тыңлагыз Мине, Ягъкуб угыллары, Исраил халкының исән калганнары! Мин сезне туган көнегездән үк, дөньяга килгәннән бирле күтәреп йөрттем.
Тыңла әле Мине, Ягъкуб йорты, Үзем сайлап алган Исраил халкы! Бу – Мин, беренче һәм соңгысымын!
Билбау кешенең биленә ничек якын булса, Мин дә бөтен Исраил вә Яһүдә халкын Үземә шулай якынайткан идем. Алар Минем халкым булыр, исемемә мактау вә дан-шөһрәт китерер, дип өметләнгән идем, ләкин алар сүзләремә колак салмадылар».
– Шул вакытта Мин – барлык Исраил ыругларының Алласы, ә алар Минем халкым булыр, – дип белдерә Раббы.
Бу явыз токымнан исән калган адәмнәрне Мин кай тарафларга сөрсәм дә, алар үлемне яшәүдән артык күрерләр. Бу – Күкләр Хуҗасы Раббы сүзе.
Әй Исраил угыллары, Раббы сүзенә колак салыгыз; бу җирдә яшәүчеләрне Раббы хөкемгә тарта, чөнки биредә тугрылык та, мәрхәмәт тә, Аллаһыны танып белү дә юк.
Әй руханилар, тыңлагыз! Әй Исраил йорты, игътибар ит! Әй патша йорты, бу сүзләргә колак сал! Сезгә хөкем оештырылачак, чөнки сез Миспа каласында – тозак, Тавор тавында – ятьмә,
Амориләр җирен сезгә биләмәгә бирер өчен, Мин бит сезне, Мисыр җиреннән алып чыгып, кырык ел буена чүлдә әйдәп йөрттем;
Әй сез, байбикәләр, Самарея тавындагы симез Башан сыерлары, юксыл-мескеннәрне рәнҗетүчеләр, фәкыйрь-фөкраны изүчеләр, ирләренә: «Кая, эчәргә китер!» – диючеләр, тыңлагыз бу сүзләрне!
И Исраил халкы, сүзләремне тыңла! – Синең хакта матәм егълавы бу.
Шуңа күрә Раббы болай ди: «Мин сезгә афәт җибәрәм, һәм сез аңардан котылып кала алмассыз. Моннан ары башыгызны текә тотып йөрмәссез: сезнең өчен авыр замана башлана.
Мин, Михә, шулай дидем: «Ягъкуб халкының башлыклары, Исраил йортының хакимнәре! Тыңлагыз мине: гаделлек саклауны кайгыртырга тиеш түгелмени сез?!
Диңгез буенда урнашкан илнең халкына, керетиләргә – кайгы! Әй Кәнган, пелештиләр җире, Раббының сүзе сиңа төбәлгән: «Мин сине юк итәм, халкыңнан һичкем исән калмаячак!» – ди Ул.
Рухның бердәмлекләргә әйткәнен колагы булган ишетсен“».