11 угылларыгызны – пәйгамбәр, егетләрегезне нәзир иттем. Шулай түгелме әллә, әй исраилиләр?! – ди Раббы. –
Гилыгад җирендәге Тишбә шәһәрендә яшәүче Ильяс Ахабка болай диде: – Үзем табынган Исраилнең Раббы Алласы Үзе шаһиттыр: бу елларда җиргә чык бөртеге дә, яңгыр тамчысы да төшмәс! Төшә калса да, бары минем боерыгым буенча гына булыр.
Нимши углы Еһүне исә, май сөртеп, Исраил патшасы итеп билгелә; Әбел-Мехоладагы Шафат углы Элишаны, май сөртеп, үз урыныңа пәйгамбәр итеп калдыр.
Шулвакыт Исраил патшасы Ахаб янына бер пәйгамбәр килеп: – Раббы болай дип әйтә: «Очсыз-кырыйсыз дошман явын күрәсеңме? Бүген Мин аларны синең кулга тапшырырмын, һәм син Минем Раббы икәнемне белерсең», – диде.
Раббы боерыгы буенча пәйгамбәрләр таифәсеннән берәү үзенең ишенә: «Зинһар, сук миңа!» – дип сүз кушты. Әмма теге аңа сугарга риза булмады.
Шулчак пәйгамбәр җәһәт кенә күз-башыннан бөркәнчеген алып ташлады, һәм Исраил патшасы пәйгамбәрне танып алды. Пәйгамбәр әйтте:
Аңа җавап итеп Исраил патшасы: – Раббыга мөрәҗәгать итәрдәй тагын бер кеше бар, ләкин мин аны яратмыйм, чөнки, пәйгамбәрлек кылганда, миңа кагылышлы мәсьәләләрдә аның яхшы сүз әйткәне юк, яманны гына сөйли; ул – Имла углы Михая, – диде. – Алай дип әйтмә, патша, – диде аңа Еһошафат.
Раббы Үзенең пәйгамбәрләре һәм гаиптән хәбәр бирүчеләре аша: «Яман юлыгызны ташлап, ата-бабаларыгызга әйтеп калдырган һәм колларым, пәйгамбәрләрем аша җиткергән Канунымдагы боерык вә кагыйдәләремне үтәгез», – дип, Исраил белән Яһүдәне һаман кисәтеп килде.
Беркөн пәйгамбәрләр Элишага: – Синең катыңда яши торган урыныбыз кысанрак,
Ата-бабаларының Раббы Алласы, Үз халкын һәм Үз торагын кызганып, алар янына һаман хәбәрчеләрен җибәрә торды.
Раббы миңа болай дип әйтте: – Әй Иремия, Анатот халкы, сине үтерергә ниятләп, сиңа: «Раббы исеменнән пәйгамбәрлек кылма, юкса безнең кулдан һәлак булырсың!» – ди.
И-и бүгенге буын, Раббы сүзенә колак сал: әллә Мин Исраил өчен чүл яисә караңгылык иле идемме?! Нигә соң Минем халкым: „Без үзебезгә үзебез хуҗа, без инде Сиңа кайтмаячакбыз!“ – дип әйтә?
Раббы болай ди: «Аталарыгыз Миннән йөз чөерергә сәбәп булырлык нинди гаделсезлек тапты Миндә? Алар бернигә ярамаган потларга иярделәр, шуның белән үзләре дә бернигә яраксыз затларга әверелделәр.
Шуннан соң руханилар вә пәйгамбәрләр түрәләргә һәм барлык халыкка: – Бу кеше үлемгә хөкем ителергә тиеш, чөнки ул, үзегез ишетеп торганча, шәһәребезгә каршы пәйгамбәрлек итте, – диделәр.
Ата-бабаларыгыз Мисыр җиреннән чыккан көннән алып бүгенгәчә Мин сезнең янга Үземнең колларымны – пәйгамбәрләремне юллый тордым.
Сионның аксөякләре кардан чистарак, сөттән аграк иде, алсу тәннәре мәрҗәннән матуррак, үзләре зәңгәр якутка тиң иде.
Пәйгамбәрләргә алар: «Вәгазь укымагыз, бу турыда сөйләмәгез, безгә хурлык кагылмаячак! – диләр. –
Аларны чакырып керттеләр, Гайсә исеме турында һичнәрсә сөйләмәскә һәм өйрәтмәскә әмер бирделәр.
– Без сезгә шул Кешенең исеме турында өйрәтмәскә дип, катгый рәвештә әйткән идек түгелме? – дип сорады. – Ә сез үзегезнең тәгълиматыгызны бөтен Иерусалимгә тараткансыз һәм ул Кешенең түгелгән канында безне гаепләргә теләп ашкынасыз, – диде.
Үҗәт халык! Йөрәкләрегез белән дә, колакларыгыз белән дә сөннәтсез адәмнәр! Сез аталарыгыз кебек үк һәрвакыт Изге Рухка каршы киләсез.
Мин аларга кардәшләре арасыннан сиңа охшаш бер пәйгамбәр сайлап куярмын һәм сүзләремне аның авызыннан әйттерермен. Мин нәрсә кушсам, ул шуларның барысын да әйтер;
Шемуилнең Раббы пәйгамбәре икәнлеге Даннан алып Беер-Шебага кадәр бөтен Исраил җирендә мәгълүм булды.