غزل غزلها 5:13 - مژده برای عصر جدید

¹³ گونه‌هایش مانند باغچه‌ای است پُر از گُلهای خوشبو و معطر. لبانش همچون سوسن‌هایی است که از آنها عطر مُر می‌چکد.

هزارۀ نو

¹³ گونه‌هایش همچون باغچه‌ای است خوشبو و مُشک‌فِشان؛ لبانش همچو سوسن‌ها، مُر از آنها چِکان!

Persian Old Version

¹³ رخسارهایش مثل باغچه بلسان و پشته های ریاحین میباشد. لبهایش سوسنها است که از آنها مر صافی می چکد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹³ گونه‌هایش مانند گلزارها، معطر هستند. لبانش مثل سوسنهایی است که از آنها عطر مُر می‌چکد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹³ گونه‌هایش مانند باغچه‌ای است پُر از گُل‌های خوش‌بو و معطر. لبانش همچون سوسن‌هایی است که از آن‌ها عطر مُرّ مایع می‌چکد.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹³ رخسارهایش مثل باغچه خوشبو و مُشک‌فشان می‌باشد. لبهایش سوسنها است که از آنها مُر خالص می‌چکد.

غزل غزلها 5:13 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 27:4

یک چیز از خداوند خواستم، فقط یک چیز، و آن این است که تمام دوران عمرم در خانهٔ خداوند باشم و زیبایی جمال او را مشاهده کنم و دربارهٔ او تفکّر نمایم.

مزامیر 45:2

تو زیباتر از همهٔ انسانهایی، فیض از لبان تو جاری است، خدا برای همیشه تو را مبارک ساخته است.

مزامیر 45:3

ای پادشاه مقتدر، شمشیر خود را به کمر ببند، تو پُر جلال و با شکوهی،

مزامیر 89:15

خوشا به حال مردمی که می‌دانند چگونه برای تو سرود بخوانند، آنان در پرتو نور رحمت تو ساکن می‌شوند.

غزل غزلها 1:10

گیسوان سیاه تو چهره‌ات را می‌آرایند، و مانند جواهر گردنت را زینت می‌دهند.

غزل غزلها 1:16

عزیز من، تو واقعاً شیرین و دوست داشتنی هستی. چمن سبز، بستر ما،

غزل غزلها 2:1

من گل نرگس شارون و سوسن دشتها هستم.

غزل غزلها 3:6

این چیست که مانند ستون دود از بیابان برمی‌خیزد و فضا را با بوی مُر و عطرهای تاجران معطّر ساخته است؟

غزل غزلها 4:11

ای عروس من، از لبانت عسل می‌چکد و در زیر زبانت شیر و عسل نهفته است. بوی لباست مانند عطر دلاویز درختان لبنان است.

غزل غزلها 5:5

برخاستم تا در را برایش باز کنم. دستانم به مُر آغشته بود. از انگشتانم مُر می‌چکید، هنگامی‌که قفل را به دست گرفتم.

غزل غزلها 6:2

محبوب من به باغ خود رفته است تا گلّهٔ خود را در میان گُلهای خوشبو بچراند و سوسن‌ها را بچیند.

اِشعیا 50:4

خداوند قادر به من آموخته است چه بگویم، تا بتوانم خستگان را توانایی بخشم. هر صبحگاه مرا مشتاق می‌سازد تا به تعالیم او گوش دهم.

اِشعیا 50:6

پشتم را برای آنهایی که مرا با شلاّق می‌زدند، برهنه نمودم، و وقتی به من ناسزا می‌گفتند، ریش‌های مرا می‌کندند، و به من آب دهان می‌انداختند، اعتراضی نکردم.

لوقا 4:22

همهٔ حاضران او را تحسین می‌کردند و از كلمات فیض بخشی كه می‌گفت، تعجّب می‌‌نمودند. آنها می‌گفتند: «مگر این مرد پسر یوسف نیست؟»

مکاشفه 21:23

شهر نیازی به خورشید و ماه نداشت كه بر آن بتابد؛ زیرا شكوه خدا بر آن نور می‌داد و چراغ آن برّه است.