مزامیر 32:3 - مژده برای عصر جدید

³ هنگامی‌که گناهان خود را اعتراف نمی‌کردم، تمام روز از ناله و زاری از بین می‌رفتم.

هزارۀ نو

³ هنگامی که خاموشی گزیده بودم، استخوانهایم می‌پوسید از ناله‌ای که تمام روز برمی‌کشیدم.

Persian Old Version

³ هنگامی که خاموش میبودم، استخوانهایم پوسیده میشد از نعرهای که تمامی روزمی زدم.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

³ وقتی گناهم را اعتراف نمی‌کنم، استخوانهایم می‌پوسند و تمام شب غصه و گریه امانم نمی‌دهد!

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

³ هنگامی‌که گناهان خود را اعتراف نمی‌کردم، تمام روز از ناله و زاری فرسوده می‌شدم.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

³ هنگامی که خاموش می‌بودم، استخوانهایم پوسیده می‌شد از نعره‌ای که تمامی روز می‌زدم.

مزامیر 32:3 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 11:27

وقتی دوران سوگواری به پایان رسید، داوود او را به خانهٔ خود آورد و با او عروسی کرد. آن زن برایش پسری به دنیا آورد، امّا این کار در نظر خداوند ناپسند آمد.

ایّوب 3:24

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

ایّوب 30:17

شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

ایّوب 30:30

پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.

مزامیر 22:1

خدای من، خدای من! چرا مرا ترک کردی؟ چرا از من دور هستی و کمکم نمی‌کنی و به فریادم نمی‌رسی؟

مزامیر 38:3

به‌خاطر خشم تو در عذاب شدید هستم. از دست گناهانم، همهٔ اعضای بدنم به درد آمده است.

مزامیر 38:8

بکلّی لِه شده و از بین رفته‌ام و از شدّت ناله به تلاطم افتاده‌‌ام.

مزامیر 51:8

بگذار تا صدای خوشی و لذّت را بشنوم؛ با وجودی که مرا کوبیده‌ و خُرد کرده‌ای، بار دیگر شاد خواهم بود.

مزامیر 6:2

خداوندا، افسرده دلم، بر من رحم فرما؛ بسیار ناتوانم، پس ای خداوند یاریم کن.

امثال 17:22

شادمانی مانند دارو شفابخش است، امّا روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند.

امثال 28:13

هر که گناه خود را بپوشاند، هرگز کامیاب نمی‌شود؛ امّا کسی‌که به گناه خود اعتراف کند و از آن دست بکشد، خدا بر او رحم می‌کند.

اِشعیا 51:20

مردم از ضعف، در گوشه‌های خیابانها افتاده‌اند. آنها مثل آهوانی هستند که در دام صیادی گرفتار شده، و شدّت خشم خداوند را حس کرده‌اند.

اِشعیا 57:17

به‌خاطر طمع و گناهانشان من نسبت به آنها خشمگین بودم، به این دلیل آنها را مجازات و ترک کردم، ولی آنها با خیره‌سری به راههای خود ادامه دادند.

اِشعیا 59:11

ما در ترس و نگرانی هستیم. ما با اشتیاق فراوان در انتظاریم که خدا ما را از ظلم و بی‌انصافی خلاص کند، ولی از آن نتیجه‌ای نگرفتیم.

سوگنامه 1:3

مردم مصیبت‌زده و بلا دیدهٔ یهودا به اسارت رفته‌اند. در بین اقوام جهان زندگی می‌کنند و جایی برای استراحت ندارند. دشمنان دورش را گرفته‌اند و راه گریز از هر سو به رویش بسته شده است.

سوگنامه 3:4

گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

سوگنامه 3:8

برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

هوشع 7:14

آنها از صمیم دل به حضور من دعا نمی‌کنند، بلکه به بستر خود می‌روند و ناله و گریه سر می‌دهند. به شیوهٔ بت‌پرستان برای غلّه و شراب دعا می‌کنند و علیه من شورش می‌کنند.

۱سموئیل 31:13

بعد استخوانهایشان را برداشته در زیر درخت بلوط در یابیش دفن کردند و هفت روز روزه گرفتند.