مزامیر 123:1 - مژده برای عصر جدید

¹ ای خداوند، چشمان من به سوی توست، به تو که در آسمان فرمانروایی می‌کنی.

هزارۀ نو

¹ به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، به سوی تو که در آسمانها بر تخت نشسته‌ای!

Persian Old Version

¹ به سوی تو چشمان خود رابرمی افرازم، ای که بر آسمانهاجلوس فرمودهای!

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹ به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ ای خداوند، چشمانم را به‌سوی تو برمی‌افرازم، به تو که در آسمان فرمانروایی می‌کنی.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ به سوی تو چشمان خود را برمی افرازم، ای که بر آسمان‌ها جلوس فرموده‌ای!

مزامیر 123:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱پادشاهان 8:30

نیایش‌های مرا بشنو، نیایش‌های قوم خود را، هنگامی‌که به سوی این مکان روی می‌کنند، بشنو؛ از جایگاه خود در آسمانها ما را بشنو و ما را ببخش.

مزامیر 11:4

خداوند در معبد مقدّس خویش است. تخت خدا در آسمان استوار است. او همه‌جا مراقب مردم است و هرچه می‌کنند، می‌داند.

مزامیر 115:3

خدای ما در آسمانهاست و آنچه را که اراده فرماید به عمل می‌آورد.

مزامیر 120:1

در هنگام سختی به حضور خداوند دعا کردم و او دعایم را مستجاب فرمود.

مزامیر 121:1

با چشمان خود به سوی کوهها نگاه می‌کنم! از کجا برای من کمک خواهد رسید؟

مزامیر 122:1

وقتی به من گفتند: «به خانهٔ خداوند برویم.» بسیار خوشحال شدم.

مزامیر 124:1

ای قوم اسرائیل جواب بدهید. اگر خداوند با ما نمی‌بود، چه می‌شد؟

مزامیر 125:1

آنهایی که بر خداوند توکّل دارند، مانند کوه صهیون هستند که هیچ‌گاه نمی‌لرزند و از جای خود تکان نمی‌خورند.

مزامیر 126:1

وقتی خداوند ما را دوباره به اورشلیم آورد، فکر کردیم که خواب می‌بینیم.

مزامیر 127:1

اگر خداوند خانه را بنا نکند، زحمت بنّایان بی‌فایده است. هرگاه خداوند از شهر نگهبانی نکند، مراقبت نگهبانان بیهوده است.

مزامیر 128:1

خوشا به حال کسی‌که از خداوند اطاعت می‌کند و مطابق احکام او زندگی می‌نماید.

مزامیر 129:1

اسرائیل، بگو که چطور از زمان جوانی، دشمنانت تو را عذاب دادند.

مزامیر 130:1

خداوندا، از شدّت غم و اندوه به درگاه تو فریاد می‌کنم.

مزامیر 131:1

خداوندا، از کبر و غرور دست کشیده‏ام و خود را بهتر از دیگران نمی‌دانم. خود را از آن چه بالاتر از فهم و درک من است دور می‌کنم.

مزامیر 132:1

خداوندا، داوود و زحمتهایی را که متحمّل شد فراموش مکن.

مزامیر 133:1

چه زیبا و دلپسند است که مؤمنین با اتّحاد دور هم جمع شوند.

مزامیر 134:1

ای جمیع بندگان خداوند، و آنهایی که هر شب در معبد بزرگ، او را خدمت می‌کنید، بیایید او را پرستش کنید.

مزامیر 141:8

امّا ای خداوند متعال، چشم من به سوی توست. به درگاه تو پناه می‌آورم، مرا بی‌پشت و پناه مگذار.

مزامیر 2:4

خداوند که در آسمان بر تخت خود نشسته است، به نقشه‌های ایشان می‌خندد.

مزامیر 25:15

من همیشه از خداوند انتظار کمک دارم، او مرا از خطر می‌رهاند.

اِشعیا 57:15

«من خدای قدّوس و متعال هستم؛ خدایی که ابدی است. جایگاه من در مکانی مقدّس و متعال است، در عین حال در میان مردمی زندگی می‌کنم که فروتن و توبه‌کار می‌باشند تا اعتماد و امیدشان را به آنها بازگردانم.

اِشعیا 66:1

خداوند می‌گوید: «آسمان تخت من و زمین پای‌انداز من است، پس چه نوع خانه‌ای می‌توانستید برای من بسازید و چه مکانی برای من فراهم کنید تا در آن زندگی کنم؟

مَتّی 6:9

پس شما این‌طور دعا كنید: 'ای پدر آسمانی ما، نام تو مقدّس باد.

لوقا 18:13

امّا آن باجگیر دور ایستاد و جرأت نگاه كردن به آسمان را نداشت بلكه به سینهٔ خود می‌زد و می‌گفت: 'ای خدا، به من گناهكار ترحّم كن!'