اِرمیا 45:3 - مژده برای عصر جدید

³ تو می‌گویی 'وای به حال من، خداوند بر دردهایم افزوده است. من از ناله کردن خسته شده‌ام و آرامشی ندارم!'

هزارۀ نو

³ تو گفته‌ای: ”وای بر من! زیرا خداوند بر درد من غم افزوده است. از نالیدن خسته شده‌ام و راحت نمی‌یابم.“

Persian Old Version

³ تو گفتهای وای بر من زیرا خداوند بردرد من غم افزوده است. از ناله کشیدن خسته شدهام و استراحت نمی یابم.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

³ «ای باروک تو گفته‌ای: ”وای بر من! خداوند غمها و دردهای مرا افزوده است. از آه و ناله خسته شده‌ام و یک دم آرام ندارم.“

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

³ تو می‌گویی 'وای به حال من، خداوند بر دردهایم افزوده است. من از ناله کردن خسته شده‌ام و آرامشی ندارم!'

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

³ تو گفته‌ای: ”وای بر من، زیرا خداوند بر درد من غم افزوده است. از ناله کشیدن خسته شده‌ام و آرامی نمی‌یابم.“

اِرمیا 45:3 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 120:5

زندگی با شما، مانند زندگی در سرزمین ماشک و در بین مردم قیدار است!

مزامیر 27:13

می‌دانم که رحمت و نیکویی‌های خداوند را در این زندگی باز هم خواهم دید.

مزامیر 42:7

امواج غم و اندوه از سر من گذشته‌اند و توفانهای غم احاطه‌ام کرده‌اند.

مزامیر 6:6

از ناله خسته شده‌ام. هر شب سیل اشک در رختخواب من جاری است.

مزامیر 6:7

به سختی می‌توانم ببینم؛ چشمانم ورم کرده‌اند زیرا از دست دشمنانم گریهٔ بسیار نموده‌ام.

مزامیر 69:3

از ناله خسته شده و گلویم خشک شده است. در انتظار کمک تو چشمانم تار گردیده‌اند.

امثال 24:10

اگر نتوانی سختی‌های زندگی را تحمّل کنی، شخص ضعیفی هستی.

اِرمیا 45:2

که خداوند، خدای اسرائیل گفته است: «ای باروک

اِرمیا 8:18

اندوه من بی‌درمان است و دل من پر از درد است.

اِرمیا 9:1

ای کاش سرم چشمهٔ پر آب، و چشمهایم جویباری از اشک بود، تا می‌توانستم روز و شب برای قوم خودم که کشته شده‌اند، بگریم.

سوگنامه 1:13

«خداوند از آسمان آتش فرستاد و تا مغز استخوانم را سوزانید. پاهایم را در دام انداخت و مرا بر زمین کوبید. او مرا ترک کرد و در غم و رنج همیشگی رهایم نمود.

سوگنامه 1:22

«گناهانشان را به‌یاد آور و همان‌طور که مرا به‌خاطر گناهانم مجازات کردی، آنها را هم به سزای کارهایشان برسان. ناله‌هایم زیاد و دلم بی‌تاب و بی‌قرار است.»

سوگنامه 3:32

هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

۲قرنتیان 4:1

چون خدا از لطف خود این مأموریت را به ما داده است مأیوس نمی‌گردیم.

۲قرنتیان 4:16

بنابراین، امید خود را از دست نمی‌‌دهیم. اگرچه وجود ظاهری ما رفته رفته از بین می‌رود، وجود باطنی ما روزبه‌روز تازه‌تر می‌گردد.

غلاطیان 6:9

از انجام نیكوكاری خسته نشویم زیرا اگر دست از كار نكشیم، در وقت مناسب محصول خود را درو خواهیم كرد.

۲تسالونیکیان 3:13

امّا شما ای برادران، از نیكی كردن خسته نشوید.