اِشعیا 49:14 - مژده برای عصر جدید

¹⁴ امّا مردم اورشلیم گفتند: «خداوند ما را ترک و فراموش کرده است.»

هزارۀ نو

¹⁴ اما صَهیون گفته است: «خداوند مرا ترک کرده، و خداوندگار مرا از یاد برده است.»

Persian Old Version

¹⁴ اما صهیون میگوید: «یهوه مرا ترک نموده و خداوند مرا فراموش کرده است.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁴ با وجود این، ساکنان اورشلیم می‌گویند: «خداوند ما را ترک گفته و فراموش کرده است.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁴ امّا مردم اورشلیم گفتند: «خداوند ما را ترک کرده است! او ما را فراموش کرده است.»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁴ اما صَهیون می‌گوید: «یهوه مرا ترک نموده و خداوند مرا فراموش کرده است.»

اِشعیا 49:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 13:1

خداوندا، تا به کی مرا فراموش می‌کنی؟ آیا برای همیشه؟ تا به کی رویت را از من برمی‌گردانی؟

مزامیر 22:1

خدای من، خدای من! چرا مرا ترک کردی؟ چرا از من دور هستی و کمکم نمی‌کنی و به فریادم نمی‌رسی؟

مزامیر 31:22

من می‌ترسیدم و فکر می‌کردم که او مرا از نظر انداخته است، امّا وقتی از او کمک خواستم، دعایم را مستجاب کرد.

اِشعیا 40:27

ای اسرائیل، پس چرا شکایت می‌کنی و می‌گویی که خداوند از مصیبت‌های تو آگاه نیست، یا توجهی به بی‌عدالتی‌هایی که متحمّل می‌شوی، ندارد؟

اِشعیا 49:13

ای آسمانها بسرایید! ای زمین فریاد شادی برآور! ای کوهها با صدای بلند بسرایید! خداوند به قوم خودش تسلّی خواهد داد، او به قوم رنجدیدهٔ خود رحم خواهد کرد.

اِشعیا 49:15

پس خداوند در پاسخ می‌گوید: «آیا مادری می‌تواند کودک نوزاد خود را فراموش کند؟ و فرزندی را که خودش به دنیا آورده، دوست نداشته باشد؟ حتّی اگر یک مادر فرزند خود را فراموش کند، من هرگز تو را فراموش نخواهم کرد.

اِشعیا 54:6

ای اسرائیل، تو مثل زن جوانی هستی که شوهرش او را ترک کرده و بسیار افسرده است. امّا خداوند تو را دوباره به سوی خودش می‌خواند و می‌گوید:

اِرمیا 23:39

من حتماً آنها را به همراه شهری که به اجدادشان داده بودم، می‌گیرم و به جایی بسیار دور از حضور خودم خواهم انداخت.

اِرمیا 31:3

من خود را از دوردستها به آنها آشکار ساختم. ای قوم اسرائیل، من همیشه شما را دوست داشتم و محبّت پایدار من نسبت به شما ادامه خواهد داشت.

سوگنامه 5:20

چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

حزقیال 33:10

«ای انسان فانی، به قوم اسرائیل بگو: شما چنین گفته‌اید: 'بار گناه و خطای ما بسیار سنگین است و ما را ضعیف و ناتوان ساخته است، پس چطور می‌توان زیست؟'