اِشعیا 38:10 - مژده برای عصر جدید

¹⁰ فکر می‌کردم در بهترین روزهای زندگی‌ام، به دنیای مردگان خواهم رفت، و دیگر هیچ‌وقت زنده نخواهم بود.

هزارۀ نو

¹⁰ با خود گفتم که در میانسالی رخت برمی‌بندم؛ و بقیۀ سالهایم را در پس دروازه‌های هاویه می‌گذرانم.

Persian Old Version

¹⁰ من گفتم: «اینک در فیروزی ایام خود به درهای هاویه میروم و ازبقیه سالهای خود محروم میشوم.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁰ فکر می‌کردم در بهار عمر خویش زندگی را بدرود خواهم گفت، و به دنیای مردگان خواهم شتافت.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁰ فکر می‌کردم در بهترین روزهای زندگی‌ام، به دنیای مردگان خواهم رفت، و از بقیّهٔ سال‌های خود محروم خواهم شد.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁰ من گفتم: «اینک در فیروزی روزهای خود به درهای عالم مردگان می‌روم و از بقیه سالهای خود محروم می‌شوم.

اِشعیا 38:10 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 6:11

چه نیرویی در من باقیمانده است که زنده باشم؟ به چه امیدی به زندگی ادامه بدهم؟

ایّوب 7:7

فراموش نکنید که عمر من لحظه‌ای بیش نیست و چشم من، روز خوبی را نخواهد دید

مزامیر 102:24

ای خدا نگذار که اکنون بمیرم، قبل از آنکه به پیری برسم. ای خدا، تو تا به ابد زنده هستی

مزامیر 102:25

در ابتدا زمین را آفریدی و آسمانها کار دستهای توست.

مزامیر 107:18

اشتهای خود را از دست داده و پایشان به لب گور رسیده بود.

مزامیر 31:23

ای مؤمنین او، خداوند را دوست بدارید، زیرا خداوند مؤمنین را حفظ می‌کند، امّا متکبّران را به سزای كارهایشان می‌رساند.

جامعه 9:10

هر کاری که می‌کنید آن را به خوبی انجام بدهید، زیرا در دنیای مردگان، که روزی شما هم به آنجا می‌‌روید، نه کار است، نه اندیشه، نه علم و نه حکمت.

اِشعیا 38:1

در همین زمان حزقیای پادشاه مریض شد و در حال مرگ بود. اشعیای نبی پسر آموص به دیدن او رفت و به او گفت: «خداوند به تو می‌گوید که همه‌چیز را مرتّب کن، چون تو بهبود نخواهی یافت. برای مردن خودت را آماده کن.»

اِشعیا 38:9

بعد از آنکه حزقیا از بیماری‌اش شفا یافت، این سرود را در ستایش خداوند نوشت:

یونس 2:6

به اعماق کوهها فرو رفتم، به سرزمینی که دروازه‌هایش تا به ‌‌ابد بسته‌اند. امّا تو ای خداوند، خدای من، مرا از اعماق زنده بیرون آوردی.

۲قرنتیان 1:9

احساس می‌کردیم كه حكم اعدام ما صادر شده بود. چنین اتّفاقی افتاد تا به خدایی كه مردگان را زنده می‌کند متّکی باشیم نه به خودمان.