“Io, e totogi,” kua tali atu ia Petelu. I te ulu atuga o Petelu ki lotofale, oi fakataumuna muamua ai ki ei ia Iehu, “Himona, he ā nei hō manatu? Ko ai te totōgia nā tiute pe ko nā lāfoga ki nā tupu o mālō o te lalolagi? Ko tagata tōtino o te fenua pe ko tagata nukukehe?”
“Oi fanatu ai te kaukauna tēnei, kua fetaui ma tona hoā kaukauna e nofo kaitālafu ake ki a te ia i he helau tupe hiliva. Kua tago atu oi tāofi mai tona hoā kaukauna ma kāmata titina te ua ma lea vē atu ki ei, ‘Totogi mai nei lava taku tupe e kaitālafu e koe!’
I te mauaga o he māliliega fakatahi ma nā tino faigāluega ke ia totōgia ki lātou i te totogi māhani, e tahi te tupe hiliva i te aho, oi uga ai e ia ke gālulue i tona tōvine.
Kae kua uma te iloa e Iehu a lātou taupulepulega kino, oi lea vē atu ai ki ei, “Ko koutou ni tagata fakagutugutulua! He ā te taulamalama ai koutou ki a te au?
ma na lagona e au he mea e vē he leo, e hau i te mea e i ei ai nā meaola e fa, e lea vē, “Ko te tēnali e fokotahi e maua ai ni pauna falaoa e lua e fai i te haito, pe ni pauna falaoa e ono e fai i te kālite. Kae nahe fakakinoagia nā togāolive ma nā tōvine!”