Kae e tatau lava ke fakaauau taku malaga i te aho nei, taeao, ma te aho e hohoko mai; auā e hē tatau ke tāmate he pelofeta i hētahi mea, vaganā ai i Ieluhalema.
Kua fehili atu ia Iehu, “Ni mea ā?” Kua tali atu ki lāua, “Na mea na tutupu ki a Iehu te Nahaleta. Na kitea i ana mea nae fai, ma ana kupu, ko ia ko he pelofeta e tūkehe te mālohi, ma nae fiafia ki ei te Atua ma tagata uma.
Na mātataku uma lele ki lātou, ma viviki ake ai ki te Atua. Kua lea vē ki lātou, “Ko he pelofeta tāua tēnei kua kikila ki tātou ki ei! Ko te Atua kua hau ke fakaola ona tagata!”
I te kitea atuga e te Falehaio o te mea tēnei, oi lea vē ifo ai i tona loto, “Kāfai e moni ko te tagata tēnei he pelofeta, kua tatau ke ia iloa pe ko ai te fafine tēnei, kae pe he itūkāigā fafine vēhea foki tēia e pa ake ki a te ia; kua tatau ke ia iloa ko te fafine e ola i he ōlaga agahala!”
“Ko ai la koe?” kua fehili vē mai ki lātou. “Ko koe nei ko Elia?” “Hēai, e hē ko au,” kua tali atu ia Ioane. “Ko koe nei la ko te Pelofeta?” kua lea mai ki lātou. “Hēai,” kua tali atu ia Ioane.
Oi toe fehili ai foki te kau Falehaio ki te tamāloa, “He ā hau fakamatalaga e mafai ke fai e uiga ki te tino e lea koe na ia fakapupulagia ō mata?” “Ko te tino ko he pelofeta,” kua tali atu te tamāloa.