Kua tali mai te kau hoko, “Ko iētahi tino e lea ko koe ko Ioane te Papatiho, ko iētahi e lea ko koe ko Elia, ma iētahi e lea ko koe ko Ielemia pe ko hētahi o te kau pelofeta.”
Ka muamua atu ia i te Aliki, ma e mākeke ma lototele, e vē ko te pelofeta ko Elia. Ka fakaliliu e ia ia loto o mātua ki a lātou fānau; ka fakaliliu e ia nā tino fakalogo gatā ke toe kui i nā auala o te āmiotonu; ka tāpena e ia nā tino o te Aliki, ke hāuniuni mo ia.”
Na mātataku uma lele ki lātou, ma viviki ake ai ki te Atua. Kua lea vē ki lātou, “Ko he pelofeta tāua tēnei kua kikila ki tātou ki ei! Ko te Atua kua hau ke fakaola ona tagata!”
I te kitea atuga e te Falehaio o te mea tēnei, oi lea vē ifo ai i tona loto, “Kāfai e moni ko te tagata tēnei he pelofeta, kua tatau ke ia iloa pe ko ai te fafine tēnei, kae pe he itūkāigā fafine vēhea foki tēia e pa ake ki a te ia; kua tatau ke ia iloa ko te fafine e ola i he ōlaga agahala!”
Kua tali mai ki lātou, “Ko Ioane te Papatiho; kae ko iētahi tino e lea ko koe ko Elia, ka ko iētahi e lea ko koe he tino o te kau pelofeta mai te kāloā, kua toe ola mai.”
“Ko ai la koe?” kua fehili vē mai ki lātou. “Ko koe nei ko Elia?” “Hēai, e hē ko au,” kua tali atu ia Ioane. “Ko koe nei la ko te Pelofeta?” kua lea mai ki lātou. “Hēai,” kua tali atu ia Ioane.
Oi toe fehili ai foki te kau Falehaio ki te tamāloa, “He ā hau fakamatalaga e mafai ke fai e uiga ki te tino e lea koe na ia fakapupulagia ō mata?” “Ko te tino ko he pelofeta,” kua tali atu te tamāloa.