“Ko nā mea e fofou koutou ke fai e iētahi tino ki a te koutou, ke vēnā foki lava ona fai e koutou ki a te ki lātou; auā ko tēnei te uiga o te Tūlāfono a Mohe ma nā akoakoga a te kau pelofeta.
Oi tū ai ia Hakaio ki luga oi lea vē atu ki te Aliki, “Te Aliki, kikila! Ka fōki e au te āfa o āku koloa ki nā tino mātitiva, ma kāfai e i ei he tino na kave fakakaihohoa e au ni ana mea, ka fakafa te lahi o nā mea ka toe totogi e au ki ei.”
E i ei foki nā fitafita na fehili vē atu ki ei, “Ka ko ki mātou, he ā te tatau ke ki mātou faia?” Oi tali atu ai ia ki a te ki lātou, “Nahe kave fakamālohia e koutou he tupe a he tino e ala i te fakamataku, pe ko te molimau pepelo, ma e tatau koutou ke mālilie kinā totogi o koutou e maua.”
pe ko nā tino kaihohoa, pe manatu fakapito, pe ko nā tino konanā, pe faitala fakakino, pe ko nā tino fāomea — e hēai ni tino vēnei e fai mo ki lātou te Mālō o te Atua.
Ko te mea ia, ona ko ki tātou e hikomia e he kaifenua tokalahi o tagata e fai ma molimau, tuku kehe la nā mea uma e fai ma fakalavelave ki a te ki tātou, ma te agahala e pipiki mau mai ki a te ki tātou. Kae tātou fētutuli ma te onohai i te tūkuga ei mua nei o ki tātou,