Auā ko Ioane te fakatatau ki ei te tuhituhiga paia e vē mai: ‘Kua vāgana te Atua, kikila, ka uga atu e au taku kavefekau ke muamua atu ia te koe, ke hāuni e ia te auala mo koe.’
Ko te pule a Ioane na fai ai tana papatihoga na hau mai fea: na hau mai te Atua pe mai tagata?” Kua kāmata oi fai fīnauga ki lātou ma lea vē tētahi ki tētahi, “Kāfai ki tātou e lea, ‘E mai te Atua,’ ka lea mai nei ki a te ki tātou, ‘He ā la te hēki talitonu ai koutou ki a Ioane?’
Kae kua lea atu te agelu ki ei, “Ia koe nā mataku Hakalia, auā kua lagona e te Atua tau tatalo. Ka fānau mai e Elihapeta tau āvaga, he ataliki mo koe, ma ka fakaigoa e koe ki a Ioane.
Nae hē kō iloa pe he tino vēhea, kae ko te Atua, na ia uga maia au ke papatiho i te vai, na vāgana mai ki a te au, vē mai, ‘Ka kitea e koe te Agaga e fanaifo oi nofo i luga o he tino; ko ia tēnā te ia papatihoa i te Agaga Paia.’