Manatua te mea na lea atu ai au ki a te koutou: ‘E hē hili atu nā pologa i lo to lātou matai.’ Kāfai au na hāuāgia e tagata, ka vēnā foki ona hāuāgia koutou; kāfai na uhitaki mai ki lātou ki aku akoakoga, ka vēnā foki ona uhitaki atu ki lātou ki autou akoakoga.
Ko ai la te ka ia vavae kehea ki tātou mai te alofa o Keliho? E mafai nei e nā fakafītāuli, pe ko nā puapuagā, pe ko nā fakahāuāga, pe ko te fiakaia, pe ko te mativa, pe ko te lamatia o te ola, pe ko te oti?
Koutou nahe mānumanu ki te tupe, kae talia ma te fiafia nā mea kua maua e koutou. Auā kua vāgana te Atua, “E hē kō tukua lele koutou; ka hē kō tiakia lele koutou.”