35 तबहेँ उ मनैया सुन्ना ओ ब्वाल सेक्ना होगैल्।
35 जुरतेहेँ उ मनैया सुने लागल, और ऊ फरछ्वारसे बोले लागल।
आन्धर मनै देख्डार्ट, नाङ्गर मनै नेङ्गडार्ट, कोररोग्यन चोखाजाइट, बहिर मनै सुन्डार्ट, मुवल मनै जिजाइट, ओ दुःखीगरीब मनै खुशीक खबर सुन पाडार्ट।
उ बेरम्ह्या सबजन्हक सामुन्नेम जुरुक्कसे उठल ओ आपन बिस्तारा बोक्क गैल्। तब हुँक्र सबजन छक्क पर्ल। हुँक्र “ओहो! हम्र त असिन कबु फे नैदेख्लरलही!” कह्टी परमेश्वरक महिमा कर्ल।
येशू स्वर्गओर हेर्ल ओ स्वागकमार नम्मा साँस लेटी कल, “इफ्फाता।” याकर अर्थ “खुल्जा” हो।
येशू “यी बात किहुह जिन कहहो” कैक ओठे रहल मनैन कल। तर जत्रा “यी बात जिन फैलैहो” कल, हुँक्र उ बात झन् फैलैटीगैल।