29 जब बाली पक्ठा, तब उ मनैया हँस्यले बाली काट भिर्ठा।”
29 अन्तिममे जब अनाज पूरा रुपमे बहारजाइत, तब् जिम्दरवा मजदूरहुँक्रिहिनहे पठादेहत। काकरेकी यी ओकर कट्ना समय हुइतिस।”
गोहूँ कट्ना समय नैहुइट्सम दुनु चिजह सँगसँग बाह्र देओ। जब गोहूँ कट्ना समय आई, तब गोहूँ कटुइयन कहम, पैल्ह घाँस उँखारक जराईक लाग ब्वाझा पारो, तबदोस्र गोहूँजुन जम्मा कैक बखारीम ढरो।’”
काजेकलसे जग्गा अपन्हे बाली फरैठा: पैल्ह अँख्वैठा ओ जम्ठा, दोस्र पत्या लग्ठा, ओ बाल निक्रठा, तब बालम पूरा गुडा भर्ठा ओ पक्ठा।
तब आगीले नाश पारदेना अधिकार रहल और एकठो स्वर्गदूत वेदीमसे अइल। ऊ हँस्या लेहल स्वर्गदूतह बराभारी आवाजम असिक कल, “हँस्यले पृथ्वीम रहल अङ्गूरिक झुप्पा काटो, काकरकि पृथ्वीक सारा अङ्गूर पाकरहल।”