4 शोक करुइयन आशिष पाइल मनै हुइट, काकरकि हुँक्र सान्त्वना पैहीँ।
4 धन्य हुइँत उ मनै, जेने शोक करथाँ। काकरेकी परमेश्वर ओइन्हे सान्त्वना दिहीँ।
“तर अब्राहाम कल, ‘छावा, पैल्हक बात सम्झो त, जियट्घरीसम टुँ सुखसुखम रलो। लाजरस दुःखदुःख केल पाइल। आब लाजरस म्वारसँग सुखशान्तिम बा, टुँ जुन दुःख भ्वागटो।
टुह्र भुँख्ल रहुइयन आशिष पाइल मनै हुइटो, काकरकि टुह्र अघैबो। टुह्र रुइना मनै आशिष पाइल मनै हुइटो, काकरकि टुह्र हँस्बो।
टुह्र अघाइल मनैन धिक्कार बा! काकरकि टुह्र भुँख्ल रबो। टुह्र हँसुइयन धिक्कार बा! काकरकि टुह्र शोक कै-कै रुइबो।
ऊ येशूक पाछओर्से आइल् ओ उहाँक पाउठे रुइलागल। वाकर आँस येशूक पाउ भिजाइ लग्लस त, ऊ आपन भूत्लले उहाँक पाउ प्वाँछ लागल ओ उहाँक पाउ चुमल। तबदोस्र वास अइना बहुमूल्य त्याल उहाँक पाउम खन्ह्यादेहल।
येशू उ जन्नीमनैयह कल, “टुँ विश्वास कर्लकओर्से, परमेश्वर टुँहीन पापक दण्डसे बचारख्ल। आब मजासे जाओ।”
आपत्विपत् परिअइलसे फे, परमेश्वरम विश्वास कर्लरना मनै उहाँसे आशिष पैठ। आपत्विपत्म स्थिर रहुइयन जीवनक मुकुट पैठ, जौन बात परमेश्वर उहाँह प्रेम कर्ना मनैन देना प्रतिज्ञा कैरख्ल।
हुँकन्हक आँखिक सब आँस उहाँ पोँछदेहुइयाबाट। आबठेसे कौनोजहन मुव नैपरहीन। कौनोजहन शोक ओ दुःख मान नैपरहीन। काकरकि पैल्हक सब बात बितगैल्।”