3 “ऊ नौ बजेओर बजार गैल त, कत्रा मनैन बिनकामक ओस्तहेँ ठह्र्याइल देख्ल।
3 जब ऊ नौ बजे ओहोँर फेनदोस्रे बाहेर निक्रल, ऊ दोसुर जहनहे चौराहामे बिनाकामक ठरह्याइल देखल।
ऊ हुँक्र एक दिनम पैना ज्याला तिर्ना बातम सहमति होक हुँकन आपन अङ्गूरबारीम काम कर पठैल।
ऊ हुँकन कल, ‘यदि टुह्र जाक म्वार अङ्गूरबारीम काम कैदेबो कलसे, मै टुह्र पाइपर्ना ज्याला टुँहन देहम।’
हुँक्र उहाँह क्रूसम टाङ्गल ब्याला बिहानिक नौ बजल रह।
उ कमारीकओर्से पैँसा कमैना वाकर मालिकन्हक आशा हेरागैलन। तब हुँक्र पावल ओ सिलासह पकर्ल ओ हुँकन घँस्यैटी सहरक मुख्य चोकम रहल न्याय कर्ना ठाउँम लैगिल।
अप्नहुँकन्हक स्वाँचलअस हिँक्र मत्वार नैहुइट। भक्खर त बिहानिक नौ बजरहल।
उ बाहेक हुँक्र घरघर नेङ्ग्ना बानी पर्क अल्छी ओ चुक्ली लगैना होजैठ। हुँक्र बटोइही नैपर्ना बात बटोइठ ओ आनक-आनक कामम हाँठ डर्ठ।
हमार चाहना यी बा, कि टुह्र अल्छी जिन होओ, तर ओसिन मनैअस होओ जे विश्वास ओ धैर्यद्वारा प्रतिज्ञा कैगिल् चिज पैठ।