54 तब येशू उ लौँर्यक हाँठ पकर्क कल, “बाबु, उठ्!”
54 पर येशू ओकर हाँथ पकरके असिक कहिके बोल्करलाँ, “बाबु, मै तुहिन्हे कहतुँ, उठ्जाऊ!”
उहाँ भीडक सब मनैन बाहर निकार्क अप्न भित्तर गैल, ओ लौँर्यक हाँठ पकर्क उठैल त लौँर्या उठगैल्।
तब येशू हुँकहार पञ्ज्र गैल, ओ हाँठ पकर्क हुँकहीन उठैल। तबहेँ ऊ चोखागैली ओ उहाँहुँकन्हक मानमर्जाट् करलग्ली।
तब येशू उ आन्धर मनैयह हाँठ पकर्क डोर्यैटी गाउँक बाहर लैगिल। उहाँ आपन अङ्ग्रीम थुक्क वाकर आँखिम लगैल, ओ वाकरम हाँठ ढैक पुछ्ल, “टुँ कुछु द्याखटो?”
तर येशू वाकर हाँठ पकर्क उठाइलग्ल त, उ लौँरा उठ्क ठह्र्यागैल्।
येशू याइरसक घर पुग्ल त, पत्रुस, याकूब, यूहन्ना ओ लौँर्यक डाई-बाबह बाहेक और कौनोजहन भित्तर पैँठ नैदेल।
तर लौँर्या मुगैल् कैक सबजहन थाहाँ हुइलकओर्से, हुँक्र उहाँक बात हाँसिम उरादेल।
तबहेँ उ लौँर्यक प्राण घुम्क आगैलिस, त ऊ जुरुक्कसे उठगैल्। येशू हुँकन “लौँर्यह कुछुकुछु खाइक लाग देओ” कल।
अत्रा कैक सेक्ल त उहाँ बरा सोरले कल, “लाजरस, बाहर निकर्क आओ!”
बाबा मुवल मनैन फेदोस्र जियाक जीवन देहअस मै छावा फे आपन चाहल मनैन जीवन देहुइयाबाटुँ।
पत्रुस सबजहन क्वाठमसे बाहर निक्रैल ओ ठिहुन टेक्क प्रार्थना कैदेल। तबदोस्र पत्रुस तबीतक मुवल शरीरओर घुम्क कल, “तबीता, उठो!” ऊ आँख उघर्ली त पत्रुसह देख्ली ओ उठ्क बैठ्ली।
धर्मशास्त्रम परमेश्वर अब्राहामह कल, “मै टोहीह धेर जातिन्हक पुर्खा बनारख्नु।” असिक परमेश्वर अब्राहामह हमार सबजन्हक पुर्खा बनैल। अब्राहाम असिन परमेश्वरम विश्वास कर्ल, जे मुवल मनैन जीवन देठ ओ आपन बोलीक शक्तिले अस्तित्वम नैरहल चिजह फे अस्तित्वम अन्ठ।