13 बेनसे खैनापिना दिनम गरीब, लुल, नाङ्गर, ओ आँख नैदेख्ना मनैन बलाओ।
13 पर तुँ गरीब, लुल, नाँगर और आँधर मनैनहे खाना खाई बलाऊ।
तब मनैन्हक भारीभारी भीड नाङ्गर, लुल, आन्धर, लाट ओ और धेर बेरम्हेन लेक उहाँकठे अइल। हुँक्र उ सबजहन उहाँक आघ ढैदेल ओ उहाँ सबजहन चोखादेल।
तब उ नोकरहुँक्र गल्ली-गल्लीम गैल, ओ भेटाइल सब असल ओ खराब मनैन बलाक अन्ल। ओ भोजाहा घर भरिभराउ हुइल्।
उहओर्से टुन्हक भित्री चिज दान देडारो, त टुन्हक बाहिरी ओ भित्री सब भाग शुद्ध हुइनेबा।
येशू खाना खाए बलुइया फरिसीह कल, “खैनापिना दिनम आपन सङ्घर्यन, दादुभैयन, इष्टमित्र, ओ धनी-धनी छिमेकीन केल जिन बलाओ, काकरकि हुँक्र फे टुँहीन बलैठ ओ टुँहार गुण घुमादेठ।
टुँ असिक गुण घुमाई नैसेकुइयन बलाओ, त टुँ आशिष पैबो। ओ जब ठीक जीवन जिउइयन मुवलमसे फेदोस्र जिजहीँ, तब परमेश्वर टुँहीन इनाम देहहीँ।”
“तबदोस्र नोकर घुम्क गैल् ओ सब बात मालिकह सुनाइल। यी सुन्क मालिक रिसैल ओ कल, ‘सहरक गल्ली-गल्लीम झट्ट जाओ, ओ गरीब, लुल, नाङ्गर ओ आँख नैदेख्ना मनैन बलाक ल्यानो।’
तब पत्रुस हुँकन्हकसँग गैल। पत्रुस योप्पम पुग्ल त, मनै हुँकहीन उप्रक ताल्हम, तबीतक मुवल शरीर रहल क्वाठम, लैगैल। विधवहुँक्र तबीता हुँकन्हकसँग पलरहलब्याला हुँकहार लुगा देखैने ओ रुइने कर्टी पत्रुसक चारिओर ठह्रेइल।
मण्डलीक रेखदेख कर्ना मनैया कुई फे दोष लगाइ नैसेक्ना जीवन जिएपर्ठा, ओ आपन गोसिन्याप्रति विश्वासयोग्य हुइपर्ठा। ऊ आत्मसंयमी, समझदार, असल चालचलन रहल, मनैन स्वागतसत्कार कर्ना ओ औरजहन सिखाइ सेक्ना हुइपर्ठा।
अत्र केल नैहोक ऊ असल काम कर्लक कारण सबजहनसे आदर पाइल हुइपर्ठा, जस्तह आपन छाई-छावन हुर्काइल, अरदेशीपरदेशीन्हक सेवासत्कार करल, परमेश्वरक मनैन्हक ग्वारा धोक सेवा करल, दुःखम परल मनैन्हक उपकार करल, ओ अस्तह-अस्तह और असल कामम लग्लरहल हुइपर्ठा।
बेनसे ऊ आपन घरम आइल मनैन स्वागतसत्कार कर्ना, असल काम मन परैना, विचारशील, इमान्दार, पवित्र, ओ आत्मसंयमी हुइपर्ठा।
हेरो भाइ, टुँ औरजहन प्रेम कर्लक बात सुन्क मै धेर आनन्द ओ उत्साह पारख्नु, काकरकि टुँ परमेश्वरक मनैन्हक मन ताजा बनादेरख्लो।
परदेशी मैनन आपन घरम बलाक मानमर्जाट् कर जिन बिस्राओ, काकरकि कौनो-कौनोजन असिक करबेर थाहँ नैपाक स्वर्गदूतन्हक मानमर्जाट् कैरख्ल।